Aardzee

Er staan nog twee landschapskunstwerken open en deze laatste twee, waarin ook het meeste met het landschap zelf is gewerkt, zijn van Nederlandse hand.

Op ‘Aardzee’ (1982, Zeewolde), ontworpen door Piet Slegers, was ik afgelopen zomer al.  Warme plaatjes, maar genomen op een winderige dag.

‘Aardzee’ is het grootste landschapskunstwerk van Nederland. Volgens de site Flevolandschap is de de achterliggende gedachte van het werk: “….het doorbreken van de eentonigheid van het polderlandschap.”

Vanaf de (Vogel-)weg is dat niet goed te zien. Of misschien is de polder hier helemaal niet zo eentonig. Tussen Lelystad en Zeewolde heb je voldoende landschapselementen die deze veronderstelde eentonigheid doorbreken. Bossen, mijn geliefde Knardijk, boerenerven…. Om te zien dat dít landschap afwijkt, moet je je er echt in bevinden.

Je bereikt het via de in Flevokleuren geschilderde bruggen die de Lepelaarstocht overspannen. ‘Tocht’ is de benaming  in Flevoland voor de vele daar aangelegde kanalen.

En als je dan op het landschap bent zie je wat bedoeld wordt met ‘Aardzee’. Een soort golfbaan, bestaand uit met opgeworpen grond nagebootste golven…en zonder holes. Ik heb de vraag al eerder gesteld, meen ik, in het blog over het kunstwerk ‘Het baken’ in Emmeloord: of de naam van de golfsport is ontleend aan de golven op het speelterrein?

Het was een warme maar winderige zomerdag. Het landschap golfde onveranderlijk in de wind en de bomen ruisten het ruizen der zee.

Tsjonge, wat maakt landschapskunst soms poëtisch.