Achterbaks weer
6 februari 2017
Dit delen:
De dag leek zo mooi te beginnen gisteren. Harde wind, dat wel, maar met een zonnig uitzicht op de zee en het kasteel van Denia. Als je de blik op het zuidoosten richtte dus, maar toen ik achter me keek, zo tegen het middaguur….
…ik was even het dak opgelopen…. zag ik uit het noordwesten een lucht aankomen die me het gevoel gaf dat ik heel snel moest maken dat ik weer beneden kwam. De windstoten werden steeds harder…
en in geen tijd was het weer nacht, weerlichtte het aan alle kanten en regende het kort, maar héél hard. Gelukkig verdween de bui snel daarna weer boven zee en trok hij om de berg heen.
Maar zekerheid voor alles! Ik ben hem nagereisd tot aan Cap de la Nau, aan de andere kant van de Montgó, bij Xabia. En pas toen ik er zeker van was dat ie voorbij was, ben ik weer terug gegaan naar Denia, waar inmiddels de zon weer scheen. En als die schijnt, durf ik aan dit rare weer nog wel een blogje te wijden. Uiteindelijk is het nu alweer de hele dag een graad of 20.
Jaloerse groet,
Meelevende groet! Ik weet waar je door gaat 😉
De lucht bij die aanstormende bui is bijna bijbels te noemen, oudtestamentisch en dreigend.☻ Erg mooi. Acceptabel ook als je weet dat er een zonnig dagje op volgt. ☼
Ondanks dat ik erg van de winter hou, verlang ik nu toch wel naar dat zonnetje en die temperatuur daar in Spanje. Hier grijs en koud. Waterkoud.
Die dreigende foto doet me denken aan de schrikwekkende prent die vroeger in alle huizen van de kerkhangers van ons dorp hing – met de spreuk “God ziet mij, hier vloekt men niet.” In de afbeelding was een woeste storm getekend achter het groot alziend oog van God. Brrr… Toch opletten daar! ?
P.S.: nog geen vuurtoren gezien?
’t Is wat; ik ben een geboren heiden en roep toch allerlei christelijke connotaties op met mijn beelden. Nu ja, de apocalyps heeft ook zijn schoonheid 😉
En achter mij, daar waar ik die zonnige foto nam, staat een vuurtoren. Op Cap de la Nau. Ook in pixels gevangen, maar vanachter een hek, want hij wordt bewoond en gebruikt en de bewoners willen terecht privacy. Nu wordt Xabia mijn volgende tijdelijke uitvalsbasis en er zijn daar meer ‘kapen’ met vuurtorens, dus daar zou wel eens een blog van kunnen komen.
Aha!
Af en toe een zondvloedje maakt dat je ook de mindere dagen hier erg gaat waarderen. Overmorgen weer 17 graden….sommigen hier doen er hun muts voor op, maar ’t is te doen hoor 🙂
17 graden !!daar doe ik mijn muts vooraf 🙂
Zet maar op die sneeuwpop die je gemaakt hebt, of is ie alweer gesmolten? 🙂