Hoofdgebouw ZonnestraalVorig jaar maart besloot ik mijn blogserie over voormalig sanatorium Zonnestraal met de voorspelling dat het in de oude staat teruggebrachte hoofdgebouw binnen een jaar of twee, net als vroeger, weer als ‘een schip op de heide’ zou staan. De werkzaamheden die er plaatsvonden wezen in die richting, maar het was een gokje.

Juist ingeschat, zo bleek , want landschapsarchitect Peter de Ruyter, verantwoordelijk voor het herstel van het landgoed, reageerde met een sympathieke mail op mijn blog en bevestigde:

Zo wordt, zoals je constateert, inderdaad de heide weer teruggebracht. Om het proces van hergroei te versnellen is vorig jaar november heidestrooisel opgebracht vanuit de Hoorneboegse heide.
De hoop is dat over 2 jaar de paarse heide de voorgrond vormt voor het ‘witte schip’.

We zijn inmiddels ruim een jaar verder. Het is augustus, bloeimaand van de heide. Ik was in de buurt en nieuwsgierig naar de tussenstand. De heide dié er staat is prachtig paars van kleur, maar nog altijd met erg weinig. Ze is nog ver verwijderd van de paarse zee die dit  witblauwe schip van Duiker zou kunnen dragen.
Ik gok nog eens. Aanstaande november wordt er opnieuw gezaaid en over twee jaar in augustus drijft het moederschip van Zonnestraal weer op een prachtige paars golvende heide…..

 

Naschrift 19 augustus 2016

De toekomst voorspellen blijft lastig. Geduld betrachten ook, soms, en voordat we Zonnestraal in een zee van paarse heide kunnen zien, hebben we nog wel wat geduld nodig, schreef de Peter de Ruyter me in opnieuw een alleraardigste reactie op mijn blog. De verwachting is, schrijft hij,  dat volgend jaar de heide al veel talrijker zal bloeien dan nu het geval is. Ik citeer uit zijn mail:

Heidezaad heeft een paar jaar nodig om tot wasdom te komen en uiteindelijk te gaan bloeien. Nog een keer heideplaggen met zaad opbrengen, zoals je in je blog suggereert, is dan ook weinig zinvol. 
Wel is een gericht beheer noodzakelijk. Recent is daarom de nodige opslag van berk en vogelkers handmatig verwijderd in het toekomstige heidegebied. 

Dat zal ook de komende jaren nodig blijven, wellicht in combinatie met begrazing door schapen.

Ach ja, die toekomst komt ook maar met één dag tegelijk dichterbij, dus: waarom dat ongeduld? Het lijkt me trouwens een prachtig plaatje om schapen te zien grazen op het landgoed met op de achtergrond Duikers prachtige Dresselhuys- en Ter Meulen paviljoen en het hoofdgebouw.

Overigens: Peter de Ruyter is met zijn boek ‘vloeiend landschap‘ genomineerd voor de Jan Wolkersprijs 2016. Een prijs voor Nederlandstalige natuurboeken die in het leven is geroepen door het Vara programma Vroege Vogels, het Wereld Natuurfonds en de Volkskrant. Aanstaande zondag wordt in de uitzending van Vroege Vogels bekend gemaakt of het boek in de shortlist komt. De uiteindelijk uitreiking van de prijs vindt plaats op 16 oktober a.s.

Ik wens hem veel succes!