Zelfs het nieuwe land kent nostalgie. Weemoedig verlangen naar gebouwen die er niet meer zijn. Zoals naar het Hevelhuisje op de IJsselmeerdijk bij Lelystad, gebouwd in 1964 en weer afgebroken in 2013. Er was een kunstwerk voor nodig om de herinnering aan dit Hevelhuisje te bewaren….., dat werd onthuld in minder dan een jaar na afbraak, in oktober 2014. Een mirakel trouwens, dit kunstwerk. Er lijkt geen kunstenaar of architect geweest te zijn, die er als schepper aan te pas is gekomen. Moet een naamloos collectief geweest zijn of een anonymus. Zelfs op de site Flevoland Erfgoed wordt geen naam van een kunstenaar vermeld.
Hevelhuisje, Lelystad
Maar het ging niet alleen om het Hevelhuisje. Dat huisje stond ergens voor. Het was de vers water basis van een viskwekerij langs de IJsselmeerdijk, opgezet in 1961 en ontworpen door de Haagse modernistische architect Romke de Vries.
Een economische biotoop voorzien van eigen pomp- en bedrijfsgebouwen, eengezinswoningen én dit hevelgebouw. Mensen woonden en werkten daar en kweekten er vissoorten die weer werden uitgezet in de binnenwateren om de visstand op peil te houden.
Hevelhuisje, Lelystad

En dat ging goed……..tot de kwekerij werd ontdekt door de Aalscholvers. Ergens in de tachtiger jaren van de vorige eeuw. De vijvers werden volledig leeggevist en de vogels lieten zich niet verjagen. In 1991 was de situatie hopeloos en werd de kwekerij gesloten.

Het hevelhuisje, waarmee IJsselmeerwater in de viswaterbassins werd gepompt, raakte in verval en werd in 2013 ondanks protesten gesloopt.  En zo wordt sindsdien zelfs het nieuwe land al geplaagd door heimwee naar vroeger tijden. Naar gebouwen uit het verleden, die tot de verbeelding spreken, maar niet meer bestaan.

 

Hevelhuisje, Lelystad

Daarom als saluut deze laatste foto van de contouren van dit Hevelhuisje als achtergrond bij deze prachtige rode wilde bloemen…. vraag me niet hoe ze heten……zoals hij in een rek met vakantiekaarten zou kunnen staan: “Groeten uit het Hevelhuisje”.