De Romeinse schrijver Gaius Plinius Secundus ‘de oude’ schreef in zijn Historia Naturalis over het gebied dat nu Nederland genoemd wordt:
De oceaan stort zich tweemaal per etmaal met gigantische golven uit over het land, zodat men zich bij deze eeuwige strijd van de natuur afvraagt of dit stuk grond tot het land of tot de zee behoort. Op de heuvels of beter gezegd, op met handen opgehoogde woonplaatsen (de terpen) leeft daar een ongelukkig volk. Bij vloed zijn het net schepelingen, bij eb eerder schipbreukelingen. En wanneer zij door het Romeinse volk zijn overwonnen, noemen zij dat nog slavernij!
Maar hij was er zelf nooit geweest en baseerde zich op verhalen van Romeinse legionairs die hier ooit gelegerd waren. Misschien zelfs wel in Ermelo. Ik blogde al eerder over de Romeinen die bij Ermelo de aftocht kozen; niet om de Germanen te ontlopen, maar vanwege datgene wat Plinius hierboven beschrijft. Dat is tenminste mijn stelling en ik raak er steeds meer van overtuigd: de enige juiste. Ook al zijn de historici het er nog altijd niet over eens wat die Romeinen nu eigenlijk in Ermelo deden, laat staan waarom ze het weer verlieten. Check en verifieer mijn gelijk nog maar eens op https://www.robertsterk.nl/de-romeinse-aftocht-bij-ermelo/
Gigantische golven, tweemaal daags over het land uitgestort door de oceaan, hoeven we hier voorlopig niet te verwachten. Het water komt nu vooral van boven en verzamelt zich in de grond. In die voormalige zeebodem en het grondwaterpeil stijgt maar en stijgt; normaal alleen in de winter, maar nu ook in het extreem natte begin van deze zomer.
Het fietspad op de foto hiernaast ligt hier op zijn laagste punt. De bodem aan weerszijden van de betonplaten is volledig verzadigd door de regen van de afgelopen weken en het water stroomt vanaf de linkerkant over de betonplaten naar de lager gelegen rechterkant. Ik vermoed dat dit stukje Horsterwold in de winter permanent onder water staat. Ik zal het eens checken komende winter.
De foto links maakte ik begin april, voor mijn blog over de Laakse Slenk. Het water stond nog hoog, zoals elk jaar aan het begin van het voorjaar. De middelste maakte ik op 17 juni. We hadden een betrekkelijk normaal voorjaar tot die tijd, niet te nat en niet te droog, maar daarna was het twee weken puur slecht en op de eerste dag van juli – zie de rechter foto – kwam het water alweer aan de rand van de blokken.
Ook bij de andere oversteek in de Slenk; de foto links is van 17 juni, de rechter is van 1 juli.
Plekken in het Horsterwold waar ik begin juni kon oversteken zonder natte voeten te halen, staan nu alweer onder water.
Zwammen schieten overal uit de grond en geven het bos een herfstige aanblik.
Drooggevallen plekken, waar inmiddels gras groeide, zijn weer overspoeld en veel van de bomen langs de plassen staan opnieuw met de wortels in het water.
En de vennen zoeken elkaar weer op; als dit zo doorgaat staat dit stuk straks volledig onder water.
Gelukkig zijn de voorspellingen hoopvol voor de komende dagen, maar ja, je weet nooit.
Als het echt helemaal uit de klauwen loopt kunnen hier we nog altijd ons vege lijf redden op en omlaag kijken vanaf de:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Plinius_de_Oudere