Ik hervat de tocht over de Knardijk ter hoogte van de plek waar in de Zuiderzee destijds de ondiepte lag, die Knar heette. Vanaf de Vogelweg verlaat ik de Flevo-periferie van de Veluwse Biblebelt en betreed ik de omstreken van Lelystad. Gemoedelijke landelijkheid maakt plaats voor……grootsteedse nonchalance?……ik ben nog maar net onderweg of op het fietspad, notabene, dwing ik een Ninja op motor mij over het gras te passeren door midden op het pad te blijven lopen. Deze import polderboy wijkt niet, o nee, en schiet ondertussen ook nog vanuit de heup deze plaat. De toon is gezet: het laatste deel van de Knardijk ademt een andere sfeer en ik ben benieuwd waardoor dat komt……
Gelukkig wordt ten Noorden van de dijk het zonlicht nog gewoon uitgereden over het land: grote bundels goudgele zonnestralen worden, zoals het hier al jaren gaat, door een oude trekker over de volle lengte van het perceel getrokken. Heen en terug….heen en terug…..net zolang tot het veld er volledig mee bedekt is, maar ten Zuiden van de dijk…….
…overheerst de duisternis en jaagt een gierende wind de molens naar oververhitting…..
Recht voor me uit zie ik twee KLM toestellen de daling inzetten onderweg naar vliegveld Lelystad, met even verderop één van de grote verkeersaders die de Knardijk doorkruist, de A6, èn dan, dat kleine blauwachtige stipje rechts op de foto zou de verklaring kunnen zijn voor de sfeerverandering op de dijk, sinds ik mijn tocht hervatte…..:
‘De tong van Lucifer’! Een kunstobject van Rudi van de Wint. Negen meter hoog en vier meter breed is het en het stelt de vleeslap voor van een gevallen engel die ‘likt’ naar de hemel. Wat zal Herman Brusselmans, de zelfverklaarde ‘befkoning’ van Vlaanderen zich hierbij nietig voelen. Nogal een verschil tussen hemels likken en de Hemel likken. Misschien zat hij wel achter de vernielingen van dit object in 2006. ChristenUnie en SGP waren destijds mordicus tegen de herstelwerkzaamheden van het kunstwerk, maar uiteindelijk werd het opnieuw geplaatst, omsloten door een hek en vergezeld van een bewakingscamera. De herstelwerkzaamheden duurden veel langer dan verwacht en eisten in de Amsterdamse werkplaats zelfs een mensenleven. Hoeveel mystificatie kan een dergelijk kunstwerk eigenlijk verdragen, zonder zijn geloofwaardigheid te verliezen? Kippenvel….snel doorlopen dan maar….onder de A6 door, tot aan de Lage Knarsluis.
De sluis staat open en een fietser passeert over het fietspad dat langs de grote sluisdeuren loopt. Het water heeft vrij baan. Niet alleen een watermanagementgereedschap dit, maar ook huisvesting van een grote broedkolonie van huiszwaluwen.
Uitzicht op de Lage Vaart, met op de achtergrond opnieuw de A6 en Lucifers tong.
De spoorlijn Almere-Lelystad, vice versa, loopt dwars door de Oostvaardersplassen; natuur en broedgebied waar onlangs de succesvolle documentaire ‘De nieuwe wildernis’ is opgenomen. Van dit spoor was in de docu niets te merken, terwijl ik hier toch iedere tien minuten wel een trein voorbij heb horen/zien denderen. Complimenten voor de geluidsmixage!
Links van de dijk de Oostvaardersplassen, waar ik onder minder mooie weersomstandigheden heb gefotografeerd. Wat mij betreft: hoe slechter het weer, hoe mooier de foto’s, dus houd mijn blogs in de gaten. Ik zal ze eerstdaags plaatsen. Nu maar eens geen eenzame renner geplaatst, hoewel ik die daar volop ben tegengekomen. Een bevallige jogger mag ook wel eens. Door zijn rechte wegen is de polder daar ten zuiden van Lelystad uitstekend geschikt om precies berekende afstanden te wandelen of te joggen. Met www.afstandmeten.nl wat lijnen trekken en je weet tevoren precies hoeveel je loopt. Handig ding ook voor conditietraining, die Knardijk.
Eindelijk…..Markermeer. Einde van de Kardijk: links de Oostvaardersdijk en rechts Lelystad… Oops! Nog niet het einde van de wandeling…..nu weer terug…..