Knar. Meervoud Knarren. De dikke Van Dale heeft er verschillende betekenissen voor, waaronder ’taaie oude kerel’; knoest of knobbel aan een boom; menselijk hoofd of kop, zoals in kale knar. Maar deze dijk is genoemd naar een ondiepte in de Zuiderzee die op zo’n acht kilometer ten noordwesten van Harderwijk lag. Deze Knar vormde een risico voor de scheepvaart en dwong vissers en handelsvloot met diepgang tot kilometers omvaren. Een knoest, knobbel of kaal hoofd veroorzaakt zo’n ondiepte niet, waar komt die naam dan vandaan? Aan het einde van deze wandeling komen we uit bij het Knarbos, de plek waar die Knar in de Zuiderzee gelegen heeft. Ik maak me sterk dat ik onderweg nog een verklaring voor die naam vind.
Vertrekpunt is weer de Biezenburcht, maar nu in noordwestelijke richting. Vanaf daar is de Knardijk een echte binnendijk, die als landscheiding de grens vormt tussen Oostelijk en Zuidelijk Flevoland. Beide polders zijn in verschillende periodes gereedgekomen. Oostelijk Flevoland, waar nu de plaatsen Lelystad, Dronten en Biddinghuizen liggen, werd als eerste drooggelegd. Tot de drooglegging van Zuidelijk Flevoland in de jaren zestig fungeerde de Knardijk dus als volwaardige buitendijk die het IJsselmeer buiten het nieuwe land moest houden.
Doordat de Knardijk dwars door de Flevopolder loopt kruist hij verschillende verkeersaders. Met deze tunnel loopt hij onder de Gooiseweg door, ofwel de N305, een drukke provinciale weg die loopt vanaf de A27 via Zeewolde en Biddinghuizen naar Dronten. Een aantal grote transportbedrijven heeft zich langs deze weg gevestigd, vanwege de landelijk centrale ligging….ja, ja….rust in de polder.
En dan loop ik toch tegen een inkoppertje aan: is dit een ‘krasse knar’, een door Van Kooten en De Bie gelanceerde fitte oudere die op eigen kracht en met grote snelheid op zijn fiets de dijk afdendert; of is het een wrek – ook één van de betekenissen van knar – die voor zichzelf al wel een E-bike heeft gekocht, maar nog spaart voor die van moeders……die hier hijgend op honderd meter probeert te volgen.
Deze foto is ‘uit de heup geschoten’….een huichelachtige manier van fotograferen. Je zorgt voor voldoende belichting, scherpte diepte en een korte sluitertijd van tevoren, veinst al wandelend wat met je camera te klooien terwijl je’m voor je buik houdt en drukt af als je onderwerp vlakbij is, zonder precies te zien wat je doet. Soms geeft dat een mooi resultaat en je onderwerp heeft in negen van de tien gevallen niet door dat hij gefotografeerd wordt. Tenzij hij de sluiter hoort…..en pas dan op voor krasse knarren!
De Hoge knarsluis regelt de waterstand op de Hoge Vaart. Moest er wel op met z’n poldergraffiti en doorkijkje, want er is ook nog een Lage Knarsluis bij Lelystad. Die plaats ik ook straks. Uiteindelijk is het allemaal techniek met relevantie voor polderbewoners die graag droge voeten houden.
Dan het schapenvolk, al eerder aangehaald in het eerste deel van de serie. Nerveus vluchtte dit heerschap naar boven en schuldbewust bleef hij naar me staan kijken. Dat maakte me argwanend en…… ik was al lang blij dat het geen zwart schaap was, gelukkig daar geen discussie over, want….
…toen ik naar de grond keek begreep ik wat er aan de hand was. Bijna was ik ooggetuige geweest van een rip deal, een afrekening of een crime passionel. Wat ook het motief was: er lag een lijk aan de voet van de dijk! Ik legde het slachtoffer vast met mijn camera, richtte me op, keek niet om me heen, maar strak voor me uit en liep door. Ik had hier niets mee te maken, niets gezien en…..ik wist één ding zeker, deze zal nooit meer op het fietspad komen…….
…waar dit driemanschap de vaart er lekker in had.
Aan het einde van dit deel van de wandeling belanden we dan bij het Knarbos, de locatie waar de gelijknamige ondiepte heeft gelegen. Overigens een plek waar meer prachtige begrippen thuishoren. In die ondiepte ‘paaiden’ de ‘garren’ (garnalen) en haringen, die werden gevangen met kleine vissersbootjes als de ‘garrenkwak’. Maar waarom heette die zandbank of wat voor ondiepte het ook was, hoe mooi ook, vertel me….waarom heette hij: ‘Knar’?
Tot slot van deze aflevering: je kunt je afvragen of het allemaal wel goed zat in de knar van degene die dit bord onderaan de dijk plaatste. Welkom! Vrij wandelen en fietsen op de paden; betreed het terrein gerust op eigen risico …maar het is wel verboden toegang volgens artikel 461 wetboek van strafrecht. Veel is rechtlijnig in deze polder, zo ook de Knardijk zelf, maar aan diens voet zijn hier toch wel wat uitzonderingen op te vinden.
Wordt vervolgd.