Mijn eerste bezoek aan de weer geopende Oostvaardersplassen deed me bijna pijn aan de ogen….het was vooral erg GEEL!!!!!
Voor het eerst dat ik het zó zag. Ik kom er dan ook meestal in de late zomer of in het najaar en ken het gebied daardoor als een droog en woest savannelandschap ….. weids, dor en verspreid over het gebied massa’s dode bomen. Of als een sompig, herfstig gekleurd moeras met dito dode bomen.
Dat is ook wat ik van bezoekers terug hoor. Ze komen vaak van ver, aan hun spraak te horen. Aangetrokken door de bekende documentaire. En als ze er eenmaal rondlopen en de omgeving in zich opnemen en er zijn geen konikpaarden of bijzondere vogels in de buurt, dan zie je ze denken “…..is dit het nou…? “, waarna ze elkaar vertwijfeld aankijken: “Ik zie alleen maar dode bomen!”
En dat klopt …deels. Er leven er ook nog wel wat, zoals je hier ziet in de omgeving van deze grote observatiehut, waarvan ik de naam even kwijt ben……maar onder de gele vloed die je hier ziet liggen heel wat kadavers…..
….van bomen dan……Een enkele ontworstelt zich aan de gele dominantie en steekt er fier bovenuit….. Zeker van één ding: dat hij er nog staat over twee maanden, als al dit geel reeds lang weer is verdord.