21 maart 2021. De eerste lentedag op een schilderachtige plek aan de Dollard bij Nieuwe Statenzijl, Groningen. Hoewel geen schilder vandaag zijn ezel hier zou neerzetten, want de harde, ijzige wind zou zijn volledige uitrusting bij de kladden grijpen en doek, penselen en palet meters verderop in het riet smijten.
Op zondag is hier overigens ook geen plek voor schilders. Bezoekers lopen af en aan over de smalle loopplank, die nauwelijks ruimte biedt om elkaar te passeren; één van de passerende partijen moet zijwaarts opgesteld aan de rand van de planken gaan staan en soms de buik inhouden, om de ander doorgang te geven.
Naast het pad lopen, in het natte rietland, heb ik niemand zien doen. Dus dat lijkt geen optie.
Anderhalve meter afstand houden lukt dus niet hier. Maar het Coronavirus dat we daarmee van ons af proberen te houden wordt hier waarschijnlijk, zodra hij zich in de buitenlucht vertoont, bij zijn lurven gegrepen, in duizelingwekkende turbulentie de lucht in getrokken en met een welgemikte windvlaag in de Dollard geschoten. Ik maak me geen zorgen, maar Coronaproof…?
De Kiekkaaste zelf, waar het pad naar leidt, was in ieder geval goed geventileerd door de harde noorderwind die door de kijkgaten joeg. Helaas keken die vandaag niet uit op bijzondere vogels of zeehonden, voor hen was het te koud op deze gure lentedag. Zij bleven binnen vandaag.