Chiefs
2 augustus 2016
Dit delen:
Old Shatterhand, Geronimo, Crazy Horse, Sitting Bull, dat waren nog eens Chiefs. Behendige kayakvaarders en ruiters, die zelf prima hun visje of bison konden vangen en bereiden en dan vreedzaam opaten bij het kampvuur voor hun tipi. Maar het waren ook ‘warlords’. De strategen die in oorlogstijd het strijdplan bedachten én meevochten in man tot man gevechten met de krijgers die ze aanvoerden. Generalisten waren het, kunstenaars in alle krijgsdisciplines én…..ze waren één met de natuur.
Uit heel ander hout gesneden dus dan de Chiefs van nu.
In deze complexe moderne tijden hebben de Chiefs hun taken verdeeld. Ze hebben zich gespecialiseerd en voeren titels als Chief Executive Officer, Chief Operations Officer, Chief Marketing Officer of Chief Information Officer (CIO). Hun habitat is hun kantoor, auto of de vliegtuigen waarmee ze over de wereld reizen van vestiging naar vestiging. Volkomen losgeweekt van de natuur en vaak alleen nog gedreven door de impulsen van het werk. Dan vraag je erom dat iemand in je omgeving een keer ingrijpt.
Neem deze CIO. IT-manager bij een groot Amerikaans kledingmerk. Verantwoordelijk voor de informatie- of dataverwerking in zijn organisatie. Hij zorgt ervoor dat de juiste data tijdig op de juiste plekken in het bedrijf terechtkomen en daar op een efficiënte manier verwerkt kunnen worden.
Deze CIO was eraan toe om voor een paar dagen het bos ingestuurd te worden, met inlevering van smartphone. Om zichzelf te resetten. Gewoon door enkele dagen geheel op zichzelf aangewezen te zijn, op een vlot, alleen voorzien van een jerrycan met drinkwater en een vuurplaatsje, in de vrije natuur.
‘Meester van de data’ noemen ze zich onbescheiden, die informatiemanagers, maar of ze dat werkelijk zijn maken die data wel uit, heus. Want die datastroom wordt met de dag groter, grilliger en moeilijker beheersbaar. En ook de honger naar data groeit. Data vormen steeds meer een macht op zichzelf; we spreken inmiddels dan ook over Big Data…..en daar zit die CIO tussenin….
Slechts één moment van onoplettendheid en die Big Data trekken je kopje onder, wie je ook bent.
Dat zijn de momenten waarop de ware CIO zich onderscheidt van de rest. Hij die zich werkelijk heer en meester over data voelt; hij worstelt, komt boven….
en ontdoet zich van alle ballast die hij opliep vóór en tijdens de duikeling. Hij reset zichzelf, bewaart al het goede en legt zijn schip weer in de juiste richting. Daarna hervat hij zijn koers; verlicht en goedgeluimd.
En dat allemaal op de Welsplas, hier in de Stille Kern te Zeewolde.
Heeft u ook het gevoel dat het eens tijd wordt om uzelf te resetten? Kijk dan op de volgende site:
https://staatsbosbeheerflevoland.wordpress.com/2016/06/26/in-een-woord-geweldig/
Wat tof dat je een blog hebt geschreven over mijn vader.
Leuk om te lezen.
De foto’s zijn geweldig.
Bedankt!
Whatever the chief says 😉 Dank je wel en groet hem van me!
Super leuk geschreven Robert.
En wat een mooie fotos maak jij zeg.
Niet alleen deze, maar je site staat er vol mee.
Keep up the good work!
Bedankt.
Bless
Dank je wel voor je complimenten Hans, hier kan ik weer even mee voort 😉 Dank!
Wat een leuk verhaal Robert. En prachtig geïllustreerd.
Ik zou het iedereen aanraden die voltijds aan het dol- en doordraaien is. Jezelf tegenkomen in de natuur, zonder data, niets heilzamer.
Dank je! Een geweldig avonturenbos hier, zei ik toch? en alles wat ik blog gebeurt er écht! Overigens, al heb je er je smartphone bij je……je kunt er vast wel foto’s mee maken, maar of je ook data heen en weer kunt sturen….???
Naar dat aantrekkelijke bos ga ik ooit wel eens. Ben zot van bossen.
Ik dacht altijd dat Nederland geen bossen had, maar dat is omdat ik enkel Zeeland ken. Dankzij jouw blog weet ik nu beter.
Enne… nog eens… ik vind dit zo’n geweldig goed stukje over die Chief. Écht!
Haha…dank je. Metafoor en werkelijkheid kwamen ook wel erg dicht bij elkaar. En het was geen opzet! 🙂
Een prestatie van formaat. Een echte Chief kan alle datastromen hanteren, die haal je er meteen uit.
Heerlijke omgeving daar, foto’s kunnen zó naar het VVV.
Misschien leest de Chief dit nog als hij is opgedroogd. Hij zal instemmend knikken. En dat VVV, ik weet eigenlijk niet eens of dat hier nog wel bestaat.
Ik zal ze eens opzoeken, ze zijn me inmiddels wel wat verschuldigd 🙂
Beste Robert,
Wat heb je dat leuk en echt geschreven. Ja je kwam me een deken brengen omdat mijn slaapzak, lucifers en jas met de dienstdoende boswachter meegenomen was naar Markulo.
Afijn ik had geen smartfone om ‘echt’ te onthaasten. Dus ik kon ook niet bellen.
Jij was de blogger en redder in Nood.
De volgende dag toch nog even een kijkje nemen of deze Chief het wel zou gaan overleven.
Ik mijn best doen om niet nog een keer om te slaan. De dag daarvoor was ik met al mijn kano omgeslagen, weg dure Camera en Verrekijker.
Afijn ik zag je lopen en was blij, ik ben niet alleen op de wereld. Meer dan hinnekende koninksparden, kreisende reigers en prachtige zangvogels. Meer hoor je niet.
Ik voer terug naar mijn vlot om iets voor de blogger te pakken. Alleen koers houden met 1 peddel is niet mijn ding. Met een team zijn ik en het team op zijn best. Elkaars talenten benutten.
Ik botste er tegen, duwde hem weg en opnieuw ging ik weer, en nu voor de lens van een blogger. JA onderduiken als een meerkoet lukt niet bij de blog paparazzi’s, de lens op scherp, de motordrive op continue en alles paraat.
Wat een eerlijk blogger want hij vroeg of hij iets mocht schtijven met enkele woorden. Hij heeft het super gedaan. Chapeau.
Wat een goede mensen bestaan er toch.
Groeten van de Chief.
Mijn echte titel is nu:
CHC Chief Happy Customer
sales en marketing mag ik gaan doen
Ja, da’s waar: Chief Happy Customer, dat had je verteld. Je bent weer onder de mensen dus en de camera ligt nog steeds op de bodem?
Als ik mensen zo close op de foto heb, vraag ik altijd of ik mag plaatsen en anders doe ik dat niet. Wat mij betreft worden foto’s te achteloos op het internet geplaatst en dat is niet mijn stijl. Blij dat jij er geen probleem mee had 😉 Ik vond het leuk!
Hartelijke groet en drink er één van me!
Hi Robert,
Je mag mijn taalfouten eruit halen hoor. Na zo een retrete geef je nergens meer om: waar maken Chief’s zich toch zo druk om? “kijk naar de dieren in het veld”
Nee de laatste dag heb ik nog een uur gedoken om maar mijn camera te vinden. Niet voor de camera maar voor het sdkaartje met ‘Bigdata’ dat ik liever niet wilde kwijtraken. Het is gelukt maar ik leek wel op Catweazle wij noemden hem vroeger Katwiezel, mijn Engels was toen 0. dit was een legendarische kinderserie op TV, apart, maar dat ben ik ook wel zeggen sommigen.
Met dat groene alg op je kop, ongeschoren. Maar hij had geen welvaarts afdakje. Daar ga ik wat aan doen, want de beesten in de natuur hebben dat ook niet terwijl ze toch “bigfood” eten de hele dag door.
Dus als je “Bigfood” goed weet te verwerken met de krachten van de natuur dan ben je heer en meester. Dat geldt ook in het dagelijkse leven. Balans niet meer dan dat je aankan. Een kunst op zich om dat bij jezelf maar ook bij een ander te ontdekken. Neem daarvoor tijd rust en meditatie (ik noem het gebed) daar kan ik nog veel van leren.
Nieuwe fase in het leven noem je dat, dat doen vogels ook. Een adelaar trekt 150 dagen uit voor een volledige “reborn”
– trekt de nagels uit
– stoot zijn snavel stuk
– zijn veren worden vernieuwd
Waarom om weer vrij te kunnen vliegen. “Real Freedom” wat gun ik dat anderen maar bovenal mezelf. Waar deze retrete al niet goed voor was.
Groeten Robert,
Dank je voor je blog maar ook wat jij zelf deelde en de uitdaging waar jij staat. Sla je vleugels uit, vogels trekken voor de winter naar het Warme Zuiden. Dat doen ze omdat erin zit.
Mensen volg je droom en wacht niet te lang. IK heb (te) lang gewacht en kom nu na deze retrete in actie. DURVEN DROMEN en DOEN.
Ik dacht Touchwood, Catweazles pad, al te horen toen we daar stonden te praten. Benieuwd of je SD-kaart nog is leeg te halen.
Ik ben onder de indruk van deze ‘wedergeboorte’!
Dat je het roer om zou gooien zat er al wel in, je werkte uiteindelijk volledig met je ‘ontvoering’ mee; maar die was dan ook gepland door mensen die je lief zijn. Een mooi slot dit op een vluchtige blog. Wie weet komen we elkaar nog eens tegen, losgetrokken van oude gewoonten en alleen nog dromen najagend. In het warme zuiden natuurlijk! Goeds!
Nou nou,daar kan geen geloof( bekering) tegen op. Geestelijk SuperFood,terug naar de natuur
Meestelijk dat jij daar langs liep en de kano crash in de lens vangde.Iets voor Trump of Clinton
voor dat men in het Witte huis settelt.Fraai foto documentaire met verslag tijdens en na deze
reset van de Chief
gr Jeff
Haha, ik was er op dat moment niet meer toevallig. Maar de ‘omslag’ was dat wel – en het moment zelf miste ik daardoor net! – en was een mooi symbool voor wat zich daar in een aantal dagen heeft afgespeeld. Noem het ‘inkeer’ en de naam het gebied ‘Stille Kern’ lijkt steeds mooier gekozen.
Maar laat Trump en Clinton daar lekker wegblijven! Het mag daar wel stil blijven 😉
Groet,
Robert
Prachtverhaal
Droge groet,
Dat was het zeker 😉