Code Geel!

Code geel, eindelijk! Ik had ’s middags de tijd en kon er zijn: op de juiste tijd en op de juiste plek. Hoewel, de állerbeste plek natuurlijk de Noordzeekust zou zijn geweest – Bergen, Egmond of IJmuiden -, maar daar had ik net weer niet de tijd voor. Gelukkig blijkt een westerstorm tussen kracht acht en tien Beaufort op de Oostvaardersdijk ook de moeite waard.

De dijk Lelystad-Enkhuizen was mijn eerste doel, maar die bleek afgesloten. Urk was net even te ver, dus ik moest afzakken in mijn ‘storm-chase’ naar de Oostvaardersdijk, waar ik vanaf de kop uitzicht had op de plek die ik niet mocht bereiken.

De blik naar achteren was echter een stuk spectaculairder. Die route had ik nog in het verschiet en dat was één van de zeldzame momenten waarop ik als automobilist mijn ruitenwissers gebruikte, terwijl het niet regende.

Een stuk verderop op de dijk heb je uitzicht vanaf een aantal steigers op baggeraars. Die liggen er al zo lang ik fotografeer en ik zoek ze altijd op, als ik denk dat de weersomstandigheden mooie plaatjes kunnen opleveren. Het zonnetje begon te schijnen en de wind bleef hard, loeihard; zo op het oog dus prima baggerweer.

Ook hier verkeer met lichten en ruitenwissers aan. Toen mijn auto weer was opgedroogd, zat hij vol met zand. Van de bodem van het Markermeer.

Overigens zag ik veel fotografen vandaag……héél veel. Soms met indrukwekkende apparatuur, maar ook met compact camera’s of smartphones. Maar de meesten blijven in  hun auto zitten en maken plaatjes van het woeste water door een geopend raampje. Watjes!

Hier herkende ik een bloedbroeder, een fotograaf die wel uit zijn auto durfde te komen. Om hem goed op de plaat te krijgen, moest ik voor hem zien te komen en zelf nog dichter op het water gaan staan, half op de basaltblokken. Evenwicht houden in de storm en afdrukken. Lukte allebei. Jammer is dat je op deze opname zijn camera niet ziet, maar waarschijnlijk was hij wijzer dan ik en schermde hij hem af tegen het water. Na dit shot begon mijn camera allerlei ‘errors’ te geven, die ik er alleen uit kreeg door de batterij er even uit te halen en weer opnieuw te plaatsen. In IT-termen een ‘harde reboot’. Daarna deed de camera het weer naar behoren. Alleen was ik inmiddels zelf zo nat, dat buiten zijn niet heel aangenaam meer was. De buit was binnen en daar heb ik me maar bijgevoegd.