De kerk is stuk!

Een alarmerend bericht op zondagmorgen, maar geen nood. Dat komt vaker voor in Nederland.

Een voorbeeld daarvan, dat misschien niet tot ieders verbeelding spreekt, staat in Drenthe: in Nieuw-Schoonebeek.

Deze toren hoorde bij de Bonifatiuskerk. Een Roomse kerk die gebouwd werd in Protestants land, halverwege de negentiende eeuw en die een eeuw later, in 1967, alweer zijn einde vond.

Maar al tijdens de sloopwerkzaamheden kreeg men spijt.

Men liet de scheve toren staan en maakte van het fundament van de kerk en het onderste deel van de muren….een monument.

Een monument van spijt, van domheid….of om gewoon een monument te kunnen hebben.

Een ander voorbeeld is dat van de Domtoren natuurlijk, in Utrecht. Ook daar ging de kerk stuk en bleef de toren staan. Niet door domheid in dit geval, maar door een ander soort overmacht. De geschiedenis is bekend.

De bouw van de kerk strekte zich uit over eeuwen en toen ze in 1674 aan het schip toe waren, werden de werkzaamheden getroffen door een orkaan.

Profetieën waren er te over in die tijd, maar windwaarschuwingen werden nog niet gegeven en onder de handen van de bouwarbeiders werd het schip van de kerk weggeblazen.

Op een zonverlichte plek, die eigenlijk onder de gotische bogen van het dak van de kathedraal had moeten liggen, staat nu het vrijheidsbeeld van Utrecht: de vrouw met de fakkel. Met op de achtergrond een beeltenis van hoe het er in die kerk uit had kunnen of moeten zien.