De reliëfs van Radio Kootwijk
11 november 2015
Prachtig!…. maar dat is meteen ook de dood in de pot. Het zijn er te veel en eigenlijk wil ik het niet meer op de foto zetten, maar ééns per jaar wil ik er toch weer heen en afgelopen weekend heb ik op de reliëfs ingezoomd van wat ook wel genoemd wordt: gebouw A, het hoofdgebouw van het zenderpark. Het ontwerp is geïnspireerd door de sfinx en van de hand van de architect Julius Luthmann (1890-1973). Voor het eerst heb ik ook echt de wijde omgeving verkend en die verraste, maar daarover in een volgend blog meer.
Een detail dat aan de achterzijde bovenaan het gebouw hangt. Boven het prachtig spiegelende venster, waarmee dit blog begint en dat van deze sfinx tevens een kathedraal maakt. Het verbindt hemel en aarde door zijn majestueuze weerspiegelingen en daartussen hangt een adelaar als symbool: “van de vrijheid (….) van de radiogolven in de lucht, de vlucht van het geluid.” Een ontwerp van de kunstenaar Hendrik van den Eijnde (1869-1939).
Kijk nog eens goed naar hoe dit gebouw aan zijn bijnaam ‘de sfinx’ gekomen is. In kleur en in zwart/wit….gewoon, omdat de kleurenversie hier niet mocht ontbreken, terwijl ik de zwartwit versie de mooiste vond. En hier wilde ik niet kiezen…
Geen idee hoe jij voor het eerst bij Radio Kootwijk bent terechtgekomen, Robert, maar in mijn geval was het puur toeval. Ik fietste door de streek tijdens een lange vakantietocht en kwam, geheel onverwacht, voor dit gebouw – waarvan ik het bestaan niet kende – te staan in dat stukje woestijn daar bij Apeldoorn. Wat sowieso al een indrukwekkend ding is, was voor mij, ondanks het feit dat er wel meer mensen rondliepen, nog indrukwekkender vanwege het onverwachte ervan, het contrast met de omgeving. Zonder twijfel moeilijk om er foto’s van te maken die niet op clichés lijken (gewoon omdat er zoveel foto’s van zijn gemaakt), maar toch de moeite waard om dat te doen.
Vriendelijke groeten,
Björn Roose
Ik kan me voorstellen dat jij je voelde alsof je ineens ‘Metropolis’ van Fritz Lang binnenreed. Die associatie had ik bij het gebouw, maar ik ben het gaan opzoeken nadat ik er afbeeldingen van had gezien. Fotograferen doe ik er nu niet heel veel meer, tenzij de weersomstandigheden tot mooiere platen kunnen leiden. Daarom heb ik het afgelopen winter bezocht toen er een klein beetje sneeuw lag. Sowieso mijn manier van fotograferen: lijstjes met onderwerpen die ik wil bezoeken onder specifieke omstandigheden. Dan zit je (bijna) nooit zonder onderwerp.
Groet,
Robert
Het blijft een bijzonder gebouw daar op de heide. Imposant om te zien. Voor enige tijd binnen geweest tijdens een openstelling. Je krijgt daar een indruk van hoeveel en hoe groot de apparatuur was destijds.
Je hebt hier een mooie omschrijving gegeven en mooi op de foto vastgelegd…
Mooi, dat het nu een monument is, opgeknapt en het dat het ook gewoon gebruikt wordt, waardoor je het als bezoeker nu en dan ook van binnen kan zien.
Na in diverse tv fragmenten (reclame, D66 promo en vooraankondiging tv programma) een zaal met een prachtige mozaiektegelvloer en fraaie vensters te hebben gezien was ik nieuwsgierig geworden naar de plek waar deze waren opgenomen. Na enig zoeken bleek het bovenin dit mooie gebouw te zijn. Schitterend ontwerp.
Ik ken de binnenkant niet, maar in 1918 gebouwd,art deco…..dat moet wel spannend zijn!
Boeiende foto -locatie en inderdaad honderden keren gefotografeerd,maar
kan me voorstellen dat je toch weer foto,s maakt als je er loopt en jou z/w
kan er aan toegevoegd worden :-). Robert. Leerzaam verrijkend artikel
met de begeleidende foto,s weer in dit blog
gr Jeff
Ik denk dat ik morgen met een volledig zw/w deel II kom. Dank!
Groet,
Robert