
Denia te voet – het kasteel
28 januari 2017
Nee, ik blijf niet aan de gang. Dit beeld van een winterse haven met een besneeuwd kasteel op de achtergrond is tamelijk uitzonderlijk voor Denia en ik ben blij dat ik het kon meemaken, maar ik ga toch voor de zomerser versie van
het kasteel, dat hier in een mild januarizonnetje staat met wat Valenciaanse sinaasappelbomen op de voorgrond. Het kasteel is gebouwd door de islamitische machthebbers – de Moren -, ergens in de twaalfde eeuw, toen Denia deel uitmaakte van een betrekkelijk vriendelijk kalifaat.
Ondergronds gaan hoefde niet in die tijd, als je maar een geloof had; dondert niet welk. San Miguel zou mijn patroonheilige geweest zijn in die tijd, denk ik.
Tegenwoordig kun je er wel ondergronds. Om de kortste weg te nemen naar de andere kant van de heuvel en de stad. Een vochtige, koude en condensdruipende tunnel onder het kasteel door. Buiten in de winterzon was het een graad of achttien en toch zat in de tunnel
deze straatmuzikant met dikke jas en das zijn piano Romana te bespelen. Zo noemde hij althans het instrument waarop hij speelde. Misschien zei hij wel piano Romania (Roemeense piano), maar ik ben nog niet erg geroutineerd in het verstaan van Spaans. Ik ken dit instrument in ieder geval niet onder die naam, maar wel als het Roemeense snaarinstrument Cimbaal.
Boven de tunnel wordt op verschillende niveaus gewerkt aan de renovatie van het kasteel om het te behouden voor de huidige en volgende generaties.
Na de Reconquista, of de herovering van Spanje door de christenen op de Moren in de dertiende eeuw, raakte het kasteel in verval en werd het pas weer in ere hersteld en uitgebreid door de Fransen in de 19e eeuw. De klauterpartijen langs de kasteelmuren leveren imposante beelden op
en de meeuwen zijn hier talrijk
Monument van de successie-oorlog. De oorlog tegen Spanje en Frankrijk in de 18e eeuw door verschillende Europese landen (de Alliantie), die hiermee met succes voorkwamen dat heel Spanje werd toegevoegd aan het rijk van de toenmalige Franse ‘zonnekoning’ Lodewijk IV.
Velen zullen het leven gelaten hebben in en om dit kasteel. De torens en muren zitten vol kogelgaten, waarschijnlijk ook uit de laatste oorlogen in de vorige eeuw.
Zo ligt er nog een aantal zeer oude graven bij de ingang naar het kasteel, maar nergens staat vermeld van wie of uit welke periode ze zijn.
Ze kijken uit op de klokkentoren van de iglesia de la Asunción (kerk van de Maria ten Hemelopneming) op de voorgrond van het Montgó massief.
Dezelfde kerk en een blik op de straatjes vanaf het kasteel. De volgende wandeling voert door de straatjes van de stad.
Leuk, geschiedenisles met mooie foto’s.
Nieuwsgierige groet,
Dank je wel! Dat maakt fotograferen juist zo leuk. Eerst schieten, dan opzoeken en dan nog even terug 😉
Mooi gebied en gebouwen met een geschiedenis. Daar zul jij je hart kunnen ophalen! Ik kijk al uit naar de volgende plaatjes met verhalen.
Ik ook 🙂
Indrukwekkend.
Anders maar zeker zo mooi als wat je van je vorige omgeving liet zien. Ook de geschiedenis is het weten waard.
Het is soms even zoeken, maar achter al die toeristenflats begint de geschiedenis. Ik verveel me niet voorlopig.
Fraai lesje spaanse geschiedenis in een foto verslag
Voorlopig lekker zoet,fotografisch helemaal
Mooi fotowerk
Zoet als de Valenciaanse sinaasappels… Was ik ook wel aan toe na al die winterse taferelen hier! 😉
Pingback: Te voet in Denia – de straten van Denia (1) – De wereld in pixels….