Een typisch Duits plaatsje

Werpeloh, waar minderbroeder Matthäus Bergmann voor anker ging. Spreekwoordelijk dan, want hoewel Werpeloh in het Landskreis Emsland ligt – de regio waar de rivier de Ems doorheen stroomt – heeft het zelf geen haven of groot water waar je werkelijk met een schip zou kunnen aanleggen.
Pater Bergmann was een kapucijn die liever op de missie had gezeten in Indonesië, maar zijn gezondheid liet dat niet toe. Daarom vestigde hij zich in het rustige Werpeloh, waar hij van 1973 tot 2003 werkte als pastoor en hij haalde Indonesië gewoon naar zich toe door achter zijn kerk, naast het Friedhof, een Batakhaus te bouwen. Maar hij deed het ook een beetje voor zijn parochianen natuurlijk, om ze een blik op de wereld te bieden die verder reikt dan hun eigen kerktoren.Hij bouwde een huis zoals de Toba Batak die bouwen in het noorden van Sumatra. Het getal drie lijkt daarbij een rol te spelen. Het houten gebouwtje telt drie verdiepingen. Tussen de palen onder het huis leeft het vee. Op de eerste verdieping bevindt zich het woonvertrek van de familie en op zolder onder het zadeldak….

daar wonen de voorouders, of de geesten daarvan. De woning is opgetrokken uit drie kleuren. Zwart staat voor de onderwereld, rood voor vitaliteit en het aardse leven en wit voor het spirituele. En dat laatste, spiritualiteit, is erg belangrijk voor de vooroudervererende Toba Batak, die, het zal niet verrassen, ook christelijk zijn.

Het is waarschijnlijk een goede geest of een wakende voorouder die hier wordt uitgebeeld in de deurklopper, dus waag het niet om er met slechte bedoelingen aan te kloppen.

Het Batakhaus wordt geflankeerd door een houtsnijwerk van – wat ik denk dat het is – een kapucijner monnik met de Heilige Geest in zijn handen.

Wel één met een knotje. En om af te sluiten met nog eenmaal een andere dan de bekende drieëenheid: een totaalshot van het Batakhuis, de kerk en de Heilige Geest in…. het verder typisch Duitse Werpeloh.