Fanefjord Kirke

Even weg van de zee en de scheepvaart en geen foto’s van golven, watervogels en schepen…..hoewel? Denemarken is een eilandenrijk met ruim 7500 kilometer aan kustlijn, probeer zee en scheepvaart dan maar eens te ontlopen.

In ieder geval de Oostgroningse aanblik van Lolland voor een dag verlaten om het eiland Mon te bezoeken. Lekker om weer eens door de heuvels te rijden. Mon staat vooral bekend om zijn krijtrotsen aan de kust, die mooie subtropische plaatjes opleveren. Heb ik ook gemaakt, maar dan voor mijn vakantie-album. Mon staat echter ook bekend om zijn eeuwenoude geschiedenis en een aantal kerkjes die daaruit zijn voortgekomen. Oude trekkers ook blijkbaar…..zie links op de plaat.

Denemarken heeft een glorieuze en eeuwenoude geschiedenis en de reisgidsen staan daar natuurlijk vol van. Iedere plaats heeft zijn deel in de geschiedenis wel gehad, als je de gidsen mag geloven, maar getuigen van die geschiedenis moet je vaak met een vergrootglas zoeken. In ieder geval op het eiland Lolland is er vaak weinig van over, maar op Mon krijg je wat de gidsen beloven. Zoals de Fanefjord Kirke, een Gotische kerk gebouwd rond 1250 op een heuvel met uitzicht op de Oostzee en het eiland Falster. Beroemd vanwege zijn fresco’s, die stammen uit de veertiende en vijftiende eeuw. Die historie ruik je onmiddellijk als je de kerk betreedt; een zware schimmellucht komt je tegemoet na het openen van de zware eiken toegangsdeur van het voorportaal.

Zoals gezegd: zee en scheepvaart zijn ook hier niet weg te denken. Op meerdere plaatsen in de kerk hangen votiefschepen. Schepen die de kerk zijn geschonken om verschillende redenen. Bijvoorbeeld om de omgekomenen te herdenken van een schipbreuk in het verleden, maar ook als dank voor de veilige thuiskomst van een geliefde of als aandenken aan een gewonnen zeeslag.

De preekstoel boven de kerkbankjes. Aan de andere zijde van de kerk staat een gelijk aantal kerkbanken, waardoor de kerk een grote hoeveelheid bezoekers kan ontvangen. Fanefjord is een kleine gemeenschap, maar de kerk is ook berekend op bezoek van buitenaf. Van zeelieden bijvoorbeeld, die slechts als passant op Mon verbleven.

Het altaar, dat nu en dan prachtig verlicht werd door brede stralen zonlicht die door de Gotische ramen vielen….

…en zo een mooie detailopname opleverden van het kruisbeeld….respectvol en devoot belicht, niet door mij, maar door de hemel via die prachtige Gotische bogen. Ik heb het beeld slechts gevangen…., maar wel mooi, al zeg ik het zelf.

Ten afscheid van de kirke: de zon was gehuld in een lichte nevel en zette de kerk met de trapgevels op zijn toren mooi in silhouet. Tegenlicht, mijn favoriete belichting. Inregelen op de lucht, afdrukken en niets meer aan doen. Laatste saluut aan Fanefjord.