Front boven Lolland

Op 31 augustus, de eerste dag na aankomst op Lolland, ging ik op pad om het zuidoostelijk van Rødbyhavn gelegen deel van het eiland te verkennen. Mijn vrouw bleef in het huisje om bij te komen van de reis en rustig een beetje kwartier te maken. Heerlijk toch, zo’n traditioneel rolpatroon, waarbij de man uit jagen gaat en de vrouw….tja…., kwartier maakt.

Mijn doel was om bij de vuurtoren van Hyllekrog te komen; een vuurtoren op een landtong ten zuidoosten van Rødbyhavn waar een legende aan kleeft. Ik wilde in ieder geval één Deens volksverhaal verbeelden met mijn camera, maar overal waar ik in de buurt dacht te komen van de vuurtoren reed ik me vast in een gebied dat grotendeels uit onverharde wegen en ‘zomerhuiscommunities’ bestaat. TomTom is op dit eiland al niet echt bijdehand, maar hier moest ik het volledig zelf uitzoeken aan de hand van toeristische kaartjes met voornamelijk….wandelroutes.

De jacht op de legende gaf ik al snel op: nog veertien dagen te gaan, dus tijd genoeg om achter de juiste route te komen, De wolkenpartijen die ik voortdurend in mijn spiegel achter me zag intrigeerden me uitermate en op de terugweg naar Rødbyhavn zag ik dat de grens van de bewolking daar ongeveer boven moest liggen. Het kon niet anders of die lucht moest een prachtig dramatisch décor vormen bij de veerboten die er af en aan voeren. Ondertussen, in de omgeving van Rødby zelf, zoals hier vlak naast het Lungholm Slot, zag ik dat ook het platteland prachtig geïllustreerd werd met dramatische wolkenpartijen, waarbij….ik kan er niets aan doen en ik ben ook echt geen liefhebber van zoet….ik constant aan grote klodders slagroom moet denken.

Slagroom, ik kan er echt niets anders van maken, hier boven een landweggetje vlakbij het Hyldtofte Ostersøbad, waar mijn zoektocht naar de vuurtoren die dag definitief eindigde.

Eenmaal beland bij de zeedijk, aan de zuidelijke kant van Rødbyhavn, bleek mijn inschatting juist: zeevaart en dreigende luchten, een perfecte combinatie.

Vanaf de pier, uitkijkend naar het noorden….links de Oostzee voor de kust van Noord Duitsland en daar rechts achteraan, ter hoogte van de bebossing…..daar moet de eigen bungalow staan.

Noordoost…..

…en nog eens noordoost, omdat het zo mooi is.

Terug in de bungalow bleek dat mijn vrouw die hele dag in het half donker heeft doorgebracht, een soort poolschemering, zonder dat er een spatje regen is gevallen. Die nacht overigens begon het hard te regenen en te onweren en dat heeft de hele opvolgende maandag aangehouden. Wat we toen niet wisten, omdat we heerlijk wifiloos op vakantie waren en ook geen moment zin hebben gehad om de televisie aan te zetten; daar kwamen we pas achter toen we lang en breed terug waren in Nederland:

Bron: Nederlands Dagblad

Die 31e augustus dus, die zondag, heb ik gekeken naar de rand van een ernorme storing die voor grote wateroverlast zorgde in de rest van Denemarken en zelfs Zweden.Terwijl ik zelf heerlijk speelde in de zon met mijn camera en prachtige wolken vastlegde……. Da’s vakantie toch?