Gietijzeren Maarten roest niet, rust wel

De grap ligt voor de hand, maar ik maak hem wel, want bij dreigende persoonsverwisseling kun je niet duidelijk genoeg zijn. Verwar deze Maarten van Rossum niet met de knorrige Amerika deskundige die we gewoon zijn in steeds meer rollen op de televisie te zien en wiens naam we na zijn mediapensioen weer snel zullen zijn vergeten. Die Maarten heet namelijk van Rossem, met een ‘e’ dus.

De Maarten die ik bedoel is een Van Rossum met een ‘u’ en zit hier in zijn laat middeleeuwse roestvrije werkpak lekker te genieten in het zonnetje voor zijn statige slot. Althans, dat wil men ons doen geloven, maar in werkelijkheid is hij daar nooit meer aan toegekomen. Toen hij de grond kocht in 1543 stond er de ruïne van een kasteel uit de veertiende eeuw. Hij liet het herbouwen op de fundamenten en kelders van het oorspronkelijke bouwwerk, maar heeft de oplevering niet meegemaakt, omdat hij overleed in 1555 toen het werk nog in volle gang was.

Dat was al in zijn ‘najaren’, toen hij investeerde in zijn ‘oude dag’.
In zijn actieve jaren was hij een krijgsheer om rekening mee te houden. Met werkgevers als de hertogen van Gelderland en tegenstanders als de Habsburgers en keizer Karel V was deze man van zo’n statuur, dat burgers die voor zijn huis aan het vissen waren, hem een gruwel moeten zijn geweest. Zijn lijfspreuk was: “Blaken en branden is het sieraad van de oorlog…” en burgers werden daarbij niet ontzien, die waren nog minder dan bijzaak. Mogelijk was hij de trendsetter van een militaire traditie waarin in de vorige eeuw Luitenant-Kolonel Kilgore in de film ‘Apocalypse Now’ zich onsterfelijk maakte met de uitspraak: “I love the smell of napalm in the morning…..”

Veel strijd en wapenfeiten in zijn leven, te veel om nu op te noemen. Ik kwam hier uiteindelijk alleen maar om even door de tuin te wandelen van – ik heb de naam nog niet eens genoemd – kasteel de Cannenburch in Vaassen, Gelderland. Ook wel de Cannenburgh. Zelfs de spelling van de kasteelnaam is aanleiding voor twist, want beide vormen hebben hun aanhangers.

Tja, die Maarten. Heeft veel losgemaakt. Was een houwdegen met grote historische betekenis, ook al doorstaan zijn guerilla-tactieken niet meer de mores die heden ten dage in de krijgskunst gehanteerd worden. Verwantschap ook met de Italiaanse stijl van oorlog voeren in die tijd. Hij vocht zoals de ‘Condottieri’ deden, de onbetrouwbare aanvoerders van huurlingenlegers in het middeleeuwse Italië. Loyaal aan wie het meeste betaalde en zelfs als je tijdens de strijd een aantrekkelijk bod deed kon je ze alsnog aan je kant krijgen.

Ik ga eerstdaags die kant uit, Toscane…..en heb hieraan een mooi thema om op in te zoomen.

Ik vraag me alleen nog af……dit bouwwerk……is dat een duiventil? Ik zie ze vaak bij grote kastelen en ik schat in dat ze voor het houden van duiven zijn neergezet. Ook al zag ik hier alleen maar kraaien in en uit vliegen.

Zou Maarten deze hebben laten plaatsen? Uit sentimentele gevoelens voor dieren, zoals ook de Italiaanse krijgsheer en maffiabaas Tony Soprano die had? De man die je ijskoud voor een paar dollar kon laten omleggen, maar die tot tranen geroerd werd door een eendengezinnetje in zijn zwembad?