Loading...
X

Harderbroek

Boer vond vrouw

 

Afgelopen april spotte ik dit bruidspaar en ik blogde erover onder de titel Boer vond vrouw. Een sympathiek stel, maar met alleen oog voor elkaar natuurlijk, dus ons contact verwaterde weer snel.

Tot ik vandaag een bezoek bracht aan het Harderbroek, een natuurgebied in Zeewolde, en ik bij toeval ontdekte waar ze zijn gaan wonen. In de ontvangsthut, een kunstwerk van de in 2011 overleden Noordwijkse kunstenaar Krijn Giezen.

 

 

Even een bakkie gedaan, wat bijgepraat en toen het Harderbroek verder verkend.

Harderbroek_01Het lijkt een klein beetje op de Weerribben. Alleen het verende veen ontbreekt.

Harderbroek_lepelaarsZelfs een half uurtje ‘gevogeld’ in de eveneens door Krijn Giezen gebouwde observatiehut. Een groep lepelaars afgelegd op grote afstand, maar met onvoldoende uitrusting om ze echt dichtbij te halen. Toch had ik goede hoop op betere platen, want al ‘zevend’ kwamen ze steeds dichterbij. Ze foerageren lopend in ondiep water, waarbij ze hun snavel onder water heen en weer halen en zo vissen – of zeven – ze er waterdieren, insecten en plantresten uit. Maar juist toen ze écht dichtbij leken te komen en ik zelfs hoopte wat close-ups van ze te kunnen maken, brak er paniek uit in de naburige ganzenfamilie….

Harderbroek_ganzen….die met veel misbaar overvloog en de lepelaars in zijn kielzog meenam. Kansen verkeken.

Nu ik me toch bezighield met voor mij vreemde disciplines, heb ik me op de terugweg ook maar gewaagd aan het maken van macro’s….in de wind. Niet geheel scherp als je ze in de bewerkingssoftware bekijkt, en ook niet erg integer, als ik zie bij welke activiteit ik die insecten in het midden heb gefotografeerd; maar ze geven toch wat kleur aan wat een sombere dag in de polder was.

 

14 observations on “Harderbroek
  1. Matroosbeek

    Een sombere dag die toch weer een paar mooi foto’s opleverde. De ontvangsthut ziet er echt gezellig uit, maar een niesbui voel ik nu al aankomen… De lepelaars die op het water lopen, zijn toch bijzonder, ook qua kleur, toon op toon.
    Bloemen zijn altijd dankbaar. Vooral die roze links is prachtig. Ook de veldbloemen waarin de beestjes zich amuseren. Nog een fijne zondag Robert!

     
    Reply
    1. Blogger

      En de beestjes hebben zich ook op mij geamuseerd, shit zeg, wat een jeuk, ze hebben opnieuw geen steek laten vallen.
      Tot nu toe een mooie zondag, maar geniet vooral ook van de rest!

       
      Reply
      1. Matroosbeek

        Ai, wat vervelend… krabben Robert… Als het jeukt moet je krabben…
        De rest was heel goed vandaag. Een workshop gevolgd over kijken naar kunst en schrijven. Heb me daar kostelijk geamuseerd. Morgen de oogst ervan op mijn blog…

         
        Reply
        1. Blogger

          Kruisjes zetten hoor ik steeds, maar het helpt niet. Het zijn toch geen vampiers?
          Benieuwd naar je blog morgen; Kunst Kijken met grote K: je neemt het toch wel ernstig he? 😉

           
          Reply
          1. Matroosbeek

            Ernstig? Ik? Moeilijk… Ik verdraag niet goed ernst, zeker niet als men zwaar serieus een abstract kliederwerk vol uitgesmeerde vogelpoep gaat ontleden alsof hun leven ervan afhangt. Dat prikkelt mijn lachspieren. Wat op zich ook niet verkeerd is… In ieder geval koos ik voor wat mij het meest aansprak: een mooie foto in zwart/wit…
            En nu moet ik echt slapen want Georges is er weer morgenvroeg…

             
          2. Blogger

            Inmiddels gezien…
            https://beekblog.com/2016/07/11/verleiding/
            prachtig alles! En Kunst en Kliederen moet je aan Karel Appel overlaten.
            Van zijn kunst begrijp ik niets, maar zijn adagium laat niets aan duidelijkheid te wensen over.
            Past me ook helemaal en heb ik dus ook het mijne gemaakt:
            “Ik rotzooi maar wat an.”

             
  2. Bertie

    Bruidshut, beestjes, bloemen. Buiten, waar je natuurlijk ook vogels spot.
    Nederland is klein maar heeft aardig wat mooie plekken.
    De hut doet warm aan, hij doet me denken aan de hooiberg die we elk jaar op het erf hadden. En ja, barstend van de prikbeestjes.

     
    Reply
    1. Blogger

      Dat allitereert lekker weg 🙂 Ik denk dat de prikbeestjes vooral van het laagstaande water kwamen.
      Die hadden die lepelaars moeten eten….

       
      Reply
      1. Bertie

        Serieus, weet je wel hoe vaak we gestoken en/of gebeten werden in het hooi? Misschien doordat we nog niet spoten.
        Over het water hebben we het liever niet. Het leefde, dat is genoeg.

         
        Reply
        1. Blogger

          En het hooi zelf prikte weet ik nog. Ook wel in gespeeld, op hooizolders dan, maar ik hield het er nooit lang uit. Als ik één keer begon te niezen hield ik niet meer op.

           
          Reply
  3. Jeff

    Een hooihut met een Haags niestintje van Krijn,Vogels ,bloemen en vlinders
    Alles komt jou cameralens voorbij na een bakkie in de hut.Mooi fotowerk
    en vindt de macro meevallen,heeft wel iets (softbewerking)

     
    Reply
    1. Blogger

      Is ook niet bewerkt, zo zag ik ‘m al in de camera na het afdrukken.
      Maar met ‘macro-ogen’ bekeken is het een prul 😉

       
      Reply

Leave an observation to Matroosbeek Cancel observation

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: