Heilzame modder, slot

Vlootschouw. Genomen vanaf de overkant van de plek waar ik de vorige blog eindigde. Een kleine eendenvloot vaart langs de plek waar de bomen nog met hun voeten in het water staan. En achter die bomen loopt het pad, dat ’s winters niet begaanbaar is.

Om een beeld te geven van hoe dat pad tussen de twee plassen ligt ben ik gisteren nog eens langs geweest voor het maken van een overzichtsfoto. Die overzichten had ik al wel, maar alleen uit de natte maanden, want dan kom ik er het liefst. Dan is de natuur op zijn ruigst en kom je bijna geen mens tegen.  Nu we naar de zomer lopen liggen de plassen weer ver uit elkaar en op deze foto zie je hoe ver ze eigenlijk van het pad verwijderd liggen, dat ze doorkruist.

Je moet goed kijken. Maar achter de vogelaars rechts ligt een plas die ongeveer vijftig meter van het pad verwijderd ligt. En links  van het het pad ligt er één op zo’n twintig meter afstand en in een beetje natte winter is dat gedurende een aantal weken één grote plas.

In het vroege voorjaar van 2014, rond maart, ontlook het eerste groen in de modder en zag het Horsterwold er zo uit:

Op de foto rechts zie je de stammetjes liggen van neergehaalde bomen. Op de plek waar ik sta, halverwege de opgang van een uitzichtheuvel, staat een bankje. Deze bomen moesten dus wijken voor het uitzicht van de bezoekers.

De stammen liggen er nog, maar worden alweer overwoekerd. Gisteren bood het mooi uitzicht op de koniks die er graasden. Toeval om ze hier te zien, want in zo’n groot gebied kunnen ze overal zijn. Ik had niet op ze gerekend en was er alleen maar om wat overzichtsfoto’s te maken. En dan gebruik ik een groothoeklens en krijg ik ze er niet groter op. De kleine postuurtjes in de kudde geven wel goed weer hoe groot en weids dit gebied eigenlijk is.

Hier onder de ontwikkeling van het gebied, waar onlangs de vogelkijkhut ‘De gierzwaluw’ is neergezet. Modder in januari 2014,  plukken gras in maart en in april komen de eerste kleuren. Voorzichtige bloesem in de bomen en…….

….. als het dan gaat zomeren en de bijtjes vinden de bloemetjes….

…..en de koniks gaan een dagje naar het strand…

…dan heeft het landschap zich weer hervat en toont het zich als een prachtig, maar onvoorspelbaar en ruig moeras.

Waarvandaan de zwaan me vriendelijk gedag zwaait. Achterwaarts, dat wel, maar dat hoort bij de onvoorspelbaarheid van de omgeving.

Hoorde ik gisteren nog van de vogelaars die ik sprak bovenop het uitzichtpunt, bij het maken van de tweede foto. Woensdag 3 juni a.s. speelt zich een aflevering van het programma ‘Wie overleeft Nederland‘ af in dit Horsterwold. Benieuwd of makers en kandidaten daar dezelfde sfeer beleven als ik.