Hertog Reijnout houdt het droog

Nu we vandaag zwetend en hier en daar zelfs al klagend de hittegolf in gaan, herinner ik er nog even aan hoe we er een week of twee geleden met het weer bij zaten. Af en toe zon, vaker niet dan wel, mooie wolkenpartijen, soms een klein buitje en soms een heel grote.

Weer waarvoor ik in beweging kom. Op weg naar Hertog Reijnout bijvoorbeeld, een oud stoomgemaal in de nog veel oudere Arkemheense polder in Nijkerk. Al vaker op de foto gezet, maar dan van veraf en toen kwam er echt noodweer aan. Kijk nog maar eens in mijn blog van 28 juli 2014, daarin vertel ik ook wat meer over de geschiedenis van het gemaal. Is van bijna een jaar geleden en de beelden van de koeien die voor het gemaal met hun poten in het water staan geven wel aan dat de ene julimaand de andere niet is.

Ditmaal had ik geluk toen ik arriveerde. Ik verwachtte weer foto’s op afstand te moeten maken, maar voor het eerst dat ik er was, was het gemaal geopend én…

…er werd een bruidsreportage gemaakt. Van de ‘making of’ daarvan heb ik natuurlijk ook platen gemaakt, maar die plaats ik hier niet. Die zijn voor mijn archief of voor het bruidspaar als zij daar prijs op stellen. Het zijn er overigens niet heel veel; ik had zoals gewoonlijk mijn groothoeklens voor en dan moet je er echt bovenop kruipen om er wat van te kunnen maken. Dat had vast tot protest geleid van de bruidsfotograaf die daar zijn brood aan het verdienen was.

Nu vooruit, ééntje dan toch. De plechtigheid zelf kun je hier ook laten plaatsvinden en dan mogen alle genodigden hun tranen de vrije loop laten. Hertog Reijnout weet daar wel raad mee.

De schoepraderen doen dan ook hun uiterste best al dat water te verwerken. Hier draait alleen het rechter rad, zoals je kunt zien aan de druppels die van de schoepen vallen. Het linker rad zit vol met spinnenwebben, dus lijkt al een tijd boventallig te zijn. Zijn huidige bestaansrecht zit er waarschijnlijk in dat dit voor fotografen een gewilde doorkijk is. Achter mij stond een andere amateur te wachten om ‘hetzelfde plaatje’ te maken en dat plaatje zal bij iedere open dag meerdere malen gemaakt worden.

En de ketel…..vol geschept met kolen. Als die goed gloeien hangt er een temperatuur in het gebouw zoals op dit moment in de volle zon buiten.  Maar stomen…..of liever gezegd roken? Tijdens mijn hele verblijf bij het gemaal deed ie dat niet. Daar zijn ze terughoudend in, logisch, we jagen met zijn allen al genoeg rommel de atmosfeer in. Pas toen ik weer op de terugweg was en ik aan het einde van de oprit nog een keer omkeek zag ik tot mijn grote schrik grote zwarte pluimen uit de schoorsteen komen. Dat zijn de zeldzame momenten waarop je mij kunt zien rennen. Ik was dus in geen tijd weer terug bij het gemaal en heb nog net de laatste walmen met mijn camera kunnen vangen, waarbij ik toevallig ook nog een passerende zwaluw meepikte, kort voor hij uit mijn beeld vloog.

Een blik op de polder vanuit de machinekamer van het gemaal. Ik mag graag uit het raam kijken, deed ik op school ook al.

En de machinekamer zelf van buitenaf. In het gebouwtje rechts ervan, onder de schoorsteen natuurlijk, staat de ketel.

Gemaal Hertog Reijnout wordt draaiende gehouden door vrijwilligers en bij extreme waterstanden zelfs nog wel eens effectief ingezet. En natuurlijk zijn er de ‘open dagen’.

Kijk voor technische bijzonderheden en hun agenda eens op hun website:

http://stoomgemaalhertogreijnout.blogspot.nl/