Karkassen in het moeras

Op weg naar de plek in het Horsterwold waarover later deze week nog een blog volgt, week ik als gewoonlijk af van de paden. Dat mag in de natuurgebieden hier; waarschijnlijk zijn ze niet al te kwetsbaar, want als de koniks zich er vrij mogen bewegen, wat zou ik dan voor schade kunnen aanrichten?
Het is hier moerasgebied, waarvan de bodem door de diepe pootafdrukken van de koniks poreus gehouden wordt en zelfs als de grond is opgedroogd kun je hier door de diepe sporen en vervormingen in de hard geworden klei niet echt comfortabel wandelen. Maar juist als je afwijkt van de paden en je loopt door de gebieden die je in de winter nog onder water hebt zien staan….dan kom je nog wel eens details tegen die een foto waard zijn of die je op het verkeerde been zetten. Zoals hier, waar ik echt even dacht de schedel te zien van een overleden grazer. Als je om je heen kijkt op dit inmiddels weer drooggevallen gebied, liggen er ‘knekels’ bij de vleet. Maar als je beter kijkt zie je dat het geen beenderen van gestorven wild zijn, maar houtkarkassen, zoals ik ze maar noem. Dode bomen en takken die lange tijd op de bodem van de plas hebben gelegen en een vorm en kleur hebben aangenomen die doen denken aan…….de botten van in de natuur gestorven grazers.