KMK# Pralines

Een lange rij ogen kijkt me aan van onderuit de koelkast. Twaalf witte oogballen met een donkerbruine iris. Het zijn pralines, bonbons, door mijn vrouw gemaakt. Koeienogen noemt zij ze. Smakelijk! Maar die naam past niet. De koeienblik oogt lodderig en neemt met een warme nieuwsgierigheid de wereld in zich op. 

Deze blik is koud, letterlijk, klinisch als die van donorogen die wachten op implantatie. Niets aan de ogen zelf wekt enige snoeplust op. Ze stoten af, zoals ze daar liggen; een batterij koele kijkers, die waakt dat ik niet langer ongezien allerlei lekkers uit de koelkast pik…