La colonia de Santa Eulalia

Een mooi onderwerp om in zwart wit te doen: la Colonia de Santa Eulalia.
Restant van een laat negentiende eeuws ‘utopisch socialistische’ kolonie in de omgeving van Sax, een stad in de provincie Alicante.
Gebouwd door een adellijke familie, die door vroeg socialistische gedachten over gemeenschappelijk bezit en collectiviteit was begeesterd en een soort agrarisch-industriële commune stichtte op hun landgoed met wijngaarden, olijf- en amandelbomen. Een arbeiderskolonie gericht op de teelt, oogst en de verwerking van de producten die het landgoed opbracht.

Met een grote korenmolen van drie verdiepingen, genaamd ‘El Carmen’. Een naam die je vaker tegenkomt op industriële panden in deze omgeving en die eigenlijk staat voor een ‘mooi huis met een tuin’….in Granada, volgens mijn soms wat cryptische woordenboek.

Nu wonen er vooral nog duiven.

Theater ‘Cervantes‘ was de plek voor het vertier en daarmee waarschijnlijk ook voor de ‘verheffing’ van de arbeiders. Het staat er nog steeds, zwaar vervallen, maar het bijzondere interieur schijnt nog voor een deel intact te zijn.
Ik liep er alleen en had me waarschijnlijk met het nodige klauterwerk een weg naar binnen kunnen banen. De foto’s die ik ervan heb gezien zijn prachtig, maar tegelijk vond ik het te riskant om me daar zonder hulp naar te binnen te wurmen. Gelukkig zijn er velen voor mij geweest, die dapperder waren dan ik, waardoor we toch nog een kijkje in het binnenste van het theater kunnen nemen. Via deze link.

Een eindje verderop in de hoofdstraat: de casinete. Ik weet niet wat het is. Het pand is nog bewoond en misschien wordt er wol verhandeld; casinete is een soort Kasjmir. Ooit liep de spoorlijn Madrid – Alicante langs de kolonie en had het een eigen station. Ik dacht even dat dit het was, misschien de wachtruimte, maar het hele station blijkt al in de jaren negentig gesloopt te zijn.

Met mijn rug naar het spirituele deel van de kolonie, dat zo nog aan bod komt…

kijk ik uit op el despacho: het kantoor

en rechts daarvan de administracion. De plek waar het bestuur zetelde.

en el Paradiso, het paradijs; dat moet dan wel de plek zijn waar de Santa Eulalia Brandy werd uitgeserveerd die gestookt is in

de naastgelegen alcoholfabriek, of stokerij: La Union.
Nu laten we de spiritualia achter ons en gaan we naar de overkant van het plein.

Het spirituéle deel van de kolonie: la ermita. Een nog altijd in gebruik zijnd kerkje, gebouwd in 1891, op de plek waar vanaf 1609 al een kapel stond ter ere van Santa Eulalia.

Een katholieke martelaar, geboren in Mérida, Spanje, in de derde eeuw na Christus. Als dertien jarige christen werd ze verbrand door de heersende Romeinen. Ze was de jongste martelaar ooit en naamgever van o.a. een gemeente op Ibiza, een Barcelonese kerk en zelfs een hedendaags prinsesje.

Nog altijd een tijdgenoot dus.

Het complex bevat ook nog het oude paleis van de adellijke familie en een casino. Waarschijnlijk is daar nu een restaurant in gevestigd, maar het terrein eromheen was afgesloten en het hek was dicht. In Spanje eet men ook laat natuurlijk. En rond de gevaarlijk vervallen gebouwen, sommige zelfs afgezet met linten, wonen nog altijd mensen en spelen kinderen.

‘Semi-verlaten’ noemden ze dat ergens…….