Lenteleven

De dag nadat ik ‘offline’ ging, maar nog niet naar mijn vakantieadres vertrokken was, maakte ik een wandeling door het Horsterwold. Na een warme periode, was het weer op z’n zachtst gezegd ‘wisselvallig’ te noemen. Zon en bewolking wisselden elkaar inderdaad af en nu en dan viel er een spat regen.

Heerlijk weer dus voor een wandeling met camera.
Ik hoopte op een overweldigend kikkerconcert, zoals me dat een aantal dagen daarvoor op deze plek ten deel viel. Hier rechts van het pad staat een bankje, of liever een zitting, gezaagd uit een boomstam, waar ik in de schaduw zat uit te rusten na een lange wandeltocht, toen rechts voor me een zware kikkerbariton voorzichtig begon te kwaken. Na drie kortte uithalen van de bariton viel links van me een tenor in met een wat hoger gekwaak. Toen kwam er nog een tenor bij, ergens uit het midden van het kroos, en een paar tellen later werd de ruimte boven de plas gevuld door een enorm koor; alle stemmen en toonsoorten door elkaar, melodieloos maar prachtig. Ik ging er voor zitten, pakte mijn tas om er mijn bidon uit te halen én……..het was in één klap weer stil. Een verlegen koor schijnbaar, dat niet rekende op publiek.
Ik nam een slok, bleef daarna roerloos zitten en na een paar minuten kwam het koor weer op gang en kwaakte door tot een aantal naderende wandelaars de uitvoering verstoorde. Toen viel het weer stil.
Maar deze dag zat het er niet in. Geen aanzet tot een “kwaak” gehoord en geen kikker gezien. Ik had mijn telelens bij de hand, speciaal  om het koor op de plaat te zetten, maar het was te koud waarschijnlijk; het koor had er duidelijk geen zin in.

Lente. De tijd van het jaar waarin de hormonen opspelen. Ook bij de koniks. Ik had hiervan al eens verslag gedaan met een fotoserie in het Oostvaardersveld, maar in het Horsterwold had ik er nog geen platen van gemaakt.

En vandaag, toen het zonnetje door de wolken scheen, hadden de Horster koniks er zin in. Een grote groep stond bij het eendenhotel. Hengsten, merries, veulens en opnieuw waren het de dames, volgens mij, die zich regelmatig waagden aan een stevige stoeipartij.

Wees gerust, dit is geen K.O. Alle wedstrijden eindigden ‘onbeslist’. Verbazingwekkend eigenlijk dat in die bikkelharde stoeipartijen geen zwaargewonden vallen.

Ondertussen wordt er goed op de kinderen gepast….

of wordt er nog gebroed….

op wat even verderop al rondzwemt.
Lenteplaatjes die ik toch nog even wilde laten zien voordat……ik met de series kom, die ik gemaakt heb toen ik offline was.

Ik ben overigens nog heel even offline, maar had vanmorgen kortstondig een ‘lijntje’, zodat ik deze ‘post’ een zet kon geven.
Volgende week kom ik met verhalen uit een heel ander gebied. Tot dan!