Reevediep en Vossemeer
16 juli 2016
De Nederlandse schrijver Gerard Reve stond erom bekend, dat hij tijdens zijn leven met veel plezier bouwde aan de mythe rond zijn persoon. Zo verkocht hij allerlei prullaria aan bewonderaars met een ‘Reve-echtheidskeurmerk’ – ook wel Revialia genoemd, die bij tijd en wijle nog altijd op zolders en veilingen opduiken – en verzon hij levensgebeurtenissen, die de persoon van de schrijver interessanter maakten, dan hij in werkelijkheid was.
Niet verwonderlijk dat hij een schare bewonderaars had en heeft, die zich er niet aan stoort dat feiten en fictie bij Reve nog wel eens door elkaar lopen. Een staaltje van deze kritiekloze bewondering vond ik op de website ‘Nader tot Reve’, die geheel is gewijd aan de in 2006 overleden schrijver. Hier wordt gewag gemaakt van een een ‘sterk verhaal’ dat volgens deze Reve-bewonderaars echt waar moet zijn, maar het moet gezegd: er is ook lichte twijfel.
Het verhaal luidt dat in de Flevopolder enkele locaties liggen, die door een ingenieur van Rijkswaterstaat, een bewonderaar van Reve, allemaal genoemd zijn naar de Grote Volksschrijver. De ingenieur had Reve begin jaren zeventig zelfs meegenomen met een rondvlucht boven het gebied, toen hij hem zijn plannen hiervoor – die toen nog wel geheim moesten blijven – ontvouwde.
En inderdaad, zo ligt er tegenwoordig in Dronten, tegenover Kampen, het Reve-Abbertbos, dat een deel van zijn naam dankt aan de Abbert , destijds een zandbank in de Zuiderzee. Aan de zuidkant van het bos ligt de Reveweg en de westkant wordt begrensd door
de Revetocht. (tocht = afwateringskanaal)
Maar in een gebied waar vroeger de Zuiderzee lag en bijna alle namen van locaties en objecten aan de Zuiderzeegeschiedenis, visserij of zeevaart refereren, ligt het niet voor de hand dat een ingenieur van Rijkswaterstaat daar zijn hobby botviert en de naam van zijn literaire roerganger toekent aan een bos, een weg en een kanaaltje. Daarbij speelde de naam Reve, dan weer met één en dan weer met twee e’s gespeld, al lang voor de drooglegging een rol in de geschiedenis van Kampen en de IJssel, aan de overkant van deze polder.
Zo was de Reeve een IJsselmonding in de Zuiderzee en stroomt bij Kampen nu nog de Nieuwe Reve – zie foto – die uitmondt in het Drontermeer. Evenals de Buitenreeve, die waarschijnlijk al veel ouder is en een stukje zuidelijker stroomt. Beide riviertjes zijn nu nog te vinden op de kaart, maar doen eerstdaags niet meer mee. Ze zijn al deels gedempt voor het project Bypass, een project waarin de IJssel meer ruimte krijgt om de waterveiligheid in het gebied rond Kampen te vergroten. Bypass is de werktitel, die inmiddels al is omgedoopt tot….. Reevediep. Het Reevediep wordt vanaf 2017 een afwatering van de IJssel en komt ongeveer op de plek waar nu de Buiten Reeve ligt, tegenover het eilandje Reve.
Of heeft diezelfde ingenieur van Rijkswaterstaat hier ook de hand in en camoufleert hij strooiend met e’tjes en dubbel e’tjes en verwijzingen naar de oude Reeve de bewieroking van zijn grote idool? En is hij er zo uiteindelijk in geslaagd om Reve, bij name van het Reevediep, vanaf volgend jaar voor altijd te verbinden met matroos Vos, in de gedaante van het naastgelegen Vossemeer?
Verbonden door de Roggebotsluis…..
Wat een prachtige foto’s Robert en wat een boeiend verhaal. Reve woonde, zoals je wel zult weten, zijn laatste levensjaren in Machelen-aan-de-Leie, een prachtig plekje aan de Leie ergens tussen Gent en Deinze (B). Veel heb ik niet gelezen van hem, maar zijn levensverhaal ken ik in grote lijnen. En… hoe kan het ook anders… staan zijn Brieven aan Matroos Vosch hier op de boekenplank.
Ik ken Reve niet goed en ben ook geen liefhebber. Van de zogenaamde ‘Grote Drie’ Reve, Mulisch en Hermans kon alleen de laatste mij bekoren. Daar staat mijn kast ook redelijk vol mee. Maar zoals altijd liep ik bij toeval tegen het onderwerp aan. Ik verdiepte me in het Revebos, omdat daar een zeventiende eeuws schip wordt onderzocht en opgegraven. En zo kwam ik op Reve en op de Bypass en op Kampen en op….. Ik laat me graag leiden door het toeval. Maar dat jij de brieven aan matroos Vosch hebt staan, met -sch dus, dat kan geen toeval zijn. Die brieven moet ik misschien toch eens gaan lezen, hoewel ik ook las dat Reve heel vaak dezelfde brief aan verschillende personen stuurde. Die dus allemaal dachten een persoonlijke brief te ontvangen.
Met jouw geschiedkundig onderzoek, schrijftalent en fotografenoog heb jij er weer een sterk blog van gemaakt.
Over sterke verhalen zal ik het verder maar niet hebben …….
Ik heb nog nooit iets van het Reve gelezen.
Misschien dat MatroosBeek nog een blog aan de brieven aan matroos Vosch gaat besteden?
Vrolijke groet,
‘Bloggersterk’ als keurmerk voor betrouwbare sterke verhalen: ik leen me ervoor! En verder geniet ik nog even in bescheiden stilte van je mooie complimenten en wacht op de eerste blog van MatroosBeek over Matroos Vosch met sch 😉 Dank!
Eerlijk gezegd liet ik me destijds leiden door de titel om dit boekje aan te kopen. De brieven aan zijn lief Joop Schafthuizen zijn eerder slaapverwekkend… geen aanrader dus… Wat niet kan gezegd worden van de brieven die ik ooit kreeg… Brieven aan matroos Beek. Helaas zijn deze niet voor publicatie vatbaar. Hier zal het dus bij blijven beste Rob en Robert.
Ik wist het, het zit eraan te komen: de nog befaamd te worden Bealia 😉
Reve was, naast een bijzondere schrijver, ook een uitslover die mensen voor de gek hield. Dat laatste deed me stoppen met het lezen van zijn stukken. Zijn broer leverde beter werk af.
Neemt niet weg dat je hier veel moois neerzet waar ik nog over na moet denken. 😉
Niet te veel over nadenken, voor je ’t weet draag je bij aan de mythe 😉