
Ritje rond Radio Kootwijk
18 november 2015
Wie mij kent weet beter: dat apparaat is niet van mij en het is veiliger om mij hier gewoon een wandelingetje te laten maken. Die motor stond er toevallig en was een mooie blikvanger waarmee ik het hoofdgebouw van Radio Kootwijk er net weer even anders op kon zetten.
Ditmaal verken ik de gebouwen in de omgeving, die er lang niet zo mooi bij staan als dit pompeuze gebouw A. Staatsbosbeheer heeft hier nog veel werk te verzetten.
Dat hoeft nog niet bij de watertoren, denk ik. Die staat er stevig en goed onderhouden bij.
Maar ernaast en er tegenover staan wat fanatasieloze en soms flink in verval geraakte schuren. Bijzondere architectuur tref je hier niet aan. Typisch de stijl van de Rijksgebouwendienst door de jaren heen. Maar het verval geeft het wel weer een eigen karakter.
Als je van de heuvel van gebouw A afdaalt, kom je in het ‘dal’ bij drie identieke gebouwen die zo’n honderd meter van elkaar afstaan. De gebouwen C, D en E. Gebruikt voor de korte golfzenders waarmee Nederland vanaf 1926 de telegrammen verstuurde naar Nederlands Indië en andere verre buitenlanden.
Slechts één van deze gebouwen, inclusief de bijbehorende koelvijver, is nog in goede staat. ‘De droomfabriek’ is erin gevestigd. Een fabriek van …….organisatieadviseurs. Ik wilde het onmiddellijk op een lopen zetten toen ik dat las, maar realiseerde me dat het weekend was en dan is dit soort adviseurs gelukkig niet op het werk te vinden. Voorzichtig om het gebouw heen gelopen en nog wat van hun gereedschap gezien:
Een labyrint van keien, denk ik. Ik zie me er al ingestuurd worden, geblinddoekt en aangespoord en aangestuurd door mijn collega’s in een leiderschaps- of teamworkspel…..op zo’n dag waarop je al vanaf de vroege morgen maar naar één moment verlangt: de afsluitende borrel. Maar goddank, het was zondag en nog wel op de Veluwe, dus…….rust gegarandeerd.
Even verderop, eenzelfde gebouw met eenzelfde koelvijver, maar beide in deplorabele staat.
Wel is hier het ‘antennekoppelhuisje’ blijven staan. Geen idee wat het precies deed, behalve antennes koppelen, maar de koelvijver werd in de zomer gebruikt als zwembad en dit hutje fungeerde dan als badhuisje.
Gewoon een oude schuur van Staatsbosbeheer. Dat heeft hier nog wel wat werk te verrichten, maar daarvoor zullen ze eerst wat inkomsten moeten binnenhalen met de exploitatie van gebouw A.
Hier nog eenmaal vanaf de heide gezien.
Van alles lijkt mij mogelijk op deze plek en in deze gebouwen.
Alleen is het dan wel gedaan met de rust.
Mooie fotoserie!
Vriendelijke groet,
Er worden al grote festivals gehouden en er is een theater in een gebouw vooraan bij de ingang. Maar dit terrein biedt veel meer mogelijkheden. Alleen Staatsbosbeheer ziet ze nog niet allemaal en vraagt ook expliciet om ideeën. Het is een mooie combinatie van natuur en cultuur daar; jouw expertise toch?
De ondernemerskwaliteiten ontbreken mij om hier iets mee te doen.
Al geven jouw foto’s wel de prikkeling om er eens over na te denken.
Vriendelijke groet,
Je hoeft zelf de ‘business case’ niet te maken 😉
Je kunt je ideeën ook bespreken met staatsbosbeheer; die hebben inmiddels al wel een redelijke organisatie waarmee ideeën ondersteund en verwezenlijkt kunnen worden. Ik ben wel benieuwd, kijk eens op:
http://www.staatsbosbeheer.nl/samenwerken
Er is dus meer te zien als je op speurtocht gaat, dan alleen de bekende foto,s gebouw
radio kootwijk.Moet er echt eens heen in voorjaar ofzo.Mooie zwart witters Robert
met de begeleidende tekst. te voet!!
gr Jeff
De moeite waard Jeff, maar met openbaar vervoer vanuit Adam ZO lijkt me dat nogal een wereldreis.
We kunnen wel een keer afspreken in het voorjaar, dat ik je oppik bij een station hier in de polder.
‘Een deplorabele staat’… wat klinkt dat indrukwekkend welbespraakt. (Ik ga het woord ‘deplorabel’ zo meteen ff opzoeken! ;-))
Radio Kootwijk is blijkbaar een dankbaar onderwerp voor fotografen, ik kom het wel vaker tegen op blogs van mensen die graag fotograferen.
Moet je eens proberen uit te spreken, drie keer achter elkaar op zondagmorgen als je de zaterdagnacht flink hebt doorgehaald. Dan wordt het bijna verdrietig 😉