Rødbyhavn

Plaats van bestemming: Rødbyhavn. Doorgangshaven voor veel reizigers op de route vanuit Duitsland naar Zweden of Kopenhagen met hier het vaste comité voor ontvangst en uitzwaaien: de aalscholvers. Ze hebben er hun vaste choreografie voor. De middelste op de brug slaat bij het naderen van het schip hartelijk zijn vleugels uit tot volledige spanwijdte, terwijl de anderen er vriendelijk op los kwetteren. Dit natuurlijk aan weerszijden van het schip om de passagiers op alle dekken aan zowel stuur- als aan bakboord te begroeten.

Als het schip de haven heeft verlaten verwisselen ze snel van plek, want nog geen honderd meter verderop ligt alweer een ander veer klaar om aan te meren. Om scherp te blijven wisselen de aalscholvers steeds van positie en rol, zo komt er nooit de sleet in. Als je dan bedenkt dat elk half uur een schip afvaart en weer aanmeert, dan waardeer je pas echt hun goedbedoelde en intense hartelijkheid, tentoongespreid in een perfecte organisatie, waarin ze geen steek laten vallen – wel een aantal andere zaken overigens……

Een mooi gezicht is het als ze bij het oversteken van de haven eerst twee maal het water raken, voordat ze rakelings over het water verder scheren….. Een mooi spel en voor de meeste reizigers die via Rødbyhavn reizen het enige leven dat ze van die plaats kunnen zien, als ze er al oog voor hebben. De bewoners van het dorp zijn in ieder geval met andere zaken bezig: die zijn aan het werk op het land, in de suikerfabriek of in de tol loketten en laten zich zeker aan de pieren niet zien. Hooguit een enkele toerist, die de weg naar de pieren heeft gevonden en de moeite heeft genomen nemen om hiervoor de lange zeedijk af te lopen of in de aftandse haven door een gat in het hek heeft willen kruipen….alleen die zal je zien op de pier. Een gemiste kans van de Rødbyers denk ik dan, want het aanmeren en vertrekken van de schepen en alle activiteiten rond het laden en lossen van de immense rijen voertuigen zijn prachtige taferelen om gade te slaan vanaf een terras met uitzicht en prettige catering. Nu ja, als ze mijn idee nu zouden lezen en overnemen zijn ze te laat. Inmiddels wordt onder de zeebodem hard gegraven aan een tunnel om het verkeer tussen Fehmarn en Lolland vlotter te laten doorstromen. Ik vrees voor het gat dat dit zal slaan in het leven van de aalscholvers……

Die donkere luchten overigens, komen niet voort uit mijn ‘bewerkingshang’ naar dramatiek, maar zijn helemaal echt. Ik stond die 31e augustus de hele dag in de zon te fotograferen met prachtige onheilspellende luchten ten noorden van me. Meer hierover en hiervan in de volgende blog.