Spoken op de Campo

De campo: het platteland van Spanje. Bezaaid met ruïnes van achtergelaten boerderijen en finca’s, de landgoederen eromheen. Aan hun lot overgelaten, vaak door de nabestaanden van de laatst levende bewoner. Erfrecht, waarbij het oudste kind aanspraak maakt op de bezittingen van de overleden ouders, schijnen ze hier niet te kennen. En testamenten zijn duur, dus daar doen ze niet aan op het platteland.
Als er meerdere nabestaanden zijn, willen ze er geen ruzie over maken en negeren ze de erfenis, of ze maken er wel ruzie over en die is niet te winnen. Of er zijn geen nabestaanden. In al die gevallen…..

kijkt niemand meer om naar de nalatenschap. En dan krijg je dit.

Dat liet ik me vertellen door een Brit die al bijna twintig jaar in de Hondon vallei woont.
Gisteravond even op pad geweest op het platteland vlak achter mijn vakantieverblijf in Mar de Cristal, bij Cartagena, en een voorproefje genomen op wat me straks te wachten staat in de landelijke, ruïnerijke Hondon vallei, de plek waar ik ga wonen.

Een kijkje genomen bij deze vervallen boerderij aan de rand van wat hier heet een urbanisatie. Dat zijn ghetto’s van vakantiehuisjes, waarmee de Spaanse kust ligt bezaaid. Woongemeenschappen die alleen in de zomermaanden druk bevolkt worden, maar buiten het seizoen spooksteden zijn, vol leegstaande, maar goed onderhouden villa’s en appartementen.

Aan de rand van mijn spookstadje Mar de Cristal staat deze ruïne van een verlaten boerderij. Ook spookachtig voor wie er gevoelig voor is en zeker als de zon onder is …..

…..want ja, de dood is hier dichterbij dan je denkt….