Voor de wind gaan
10 mei 2015
De belangstelling voor windmolens piekte ineens in Bloggersland deze week. Da’s mooi, dan kan ik er met wat pixels op inhaken. Want ik had al langer een serie foto’s over een windmolenpark klaarstaan.
De Alkmaarse blogger Ximaar schreef gisteren over de afgenomen molendichtheid van Alkmaar door de samenvoeging met een aantal omliggende gemeenten. Een statistisch issue, waarbij hij het eigenlijk alleen over klassieke molens heeft. Maar zijn blog is wel relevant. Hij schrijft namelijk in zijn reactie op een commentaar dat moderne windmolens, die hij overigens geen molens maar windturbines noemt, geen toeristische potentie hebben. Terwijl Blogger uit Amsterdam Zuidoost‘ een dag eerder expliciet de vraag stelde of hedendaagse windmolenparken in de toekomst ook bussen met toeristen zullen trekken. Hij deed dat in zijn blog over een nieuw op te richten windmolenmuseum.
Ik denk: waarom niet? De Zaanse schans is meer dan alleen een rij molens; het is een landschap dat ook lange tijd nodig heeft gehad om een reputatie op te bouwen, waarop nu busladingen met Japanners en Amerikanen afkomen om er kiekjes van te maken. En daarna weer verder: naar de volgende bezienswaardigheid.
Zeewolde leeft al zo lang ik het ken tussen de windmolens en het aantal molens binnen de gemeentegrenzen bedraagt zeker meer dan tweehonderd. Eind 2012 werd begonnen aan de bouw van een nieuw park met 36 hoge windmolens, dat in augustus 2013 officieel werd geopend door koningin Beatrix. Het ligt in het zuidelijkste deel van Zeewolde ingeklemd tussen drie provincale wegen en heet:
De Zuidlob.
De stroom die de windmolens opwekken wordt geleverd aan het ‘onderstation’ met trafo’s op de linkerfoto. Dit station is weer verbonden door een lange ondergrondse kabel met een al wat ouder en groter station, dat vier kilometer verderop ligt. Op de foto rechts. Hier vandaan wordt de stroom gedistribueerd over 90.000 huishoudens. Waar die allemaal liggen weet ik niet. Zeewolde heeft er maar 21.000 dus ik denk dat er nog wel wat stroom onder de randmeren door of er bovenlangs aan het oude land wordt doorgegeven. Als goedmakertje voor…..daar heb ik het straks wel over.
Het ‘Zuidlob’-projectplan spreekt over 3 maal 12 windmolens. Drie rijen van twaalf dus. Op de foto links zie je een ‘rijtje’ van twaalf. Dit is vanaf het dorp Zeewolde de eerste van de drie rijen windmolens, die verspreid over verschillende percelen naast elkaar staan op één van de grootste ‘onshore’ windmolenparken van Nederland.
Van geluidsoverlast is hier absoluut geen sprake. Althans niet voor de gemiddelde Zeewoldenaar. Het park ligt ver buiten de bebouwde kom op agrarisch land en alle 63 agrariërs in het gebied participeren in het project en vangen daar ook een aardige duit voor. Als er al sprake is van geluidshinder, dan zijn zij zelf degenen die daaronder te lijden hebben, maar daar hebben ze met een grote mate van enthousiasme zelf voor gekozen.
Dan de hoogte van de molens: in hoeverre zijn ze horizon- vervuilend? Hier ligt één van de wieken nog op de vrachtwagens. Klaar om gemonteerd te worden bovenaan een mast die op deze foto nog niet eens klaar is. (je vergroot de foto door erop te klikken)
De wieken werden ’s nachts vervoerd met speciaal transport. Voor dit vervoer werd de afrit van de A27 in de bocht naar de provinciale weg richting Zeewolde verbreed met stalen platen. In die periode, begin 2012, fotografeerde ik nog niet. Maar gelukkig heb ik wel een keer de aandrang gehad om dit beeld van een 54 meter lange molenwiek met mijn telefoon vast te leggen.
Een wiek is dus 54 meter lang. Als hij naar beneden wijst komt hij tot de helft van de mast. Dat maakt de mast rond de honderd meter hoog en met een wiek naar boven gericht heb je een gevaarte van ruim 150 meter. Die molens zijn dus niet te missen in de wijde omtrek. Maar of ze daarmee het uitzicht verpesten?
De Zuidlob is maar één windmolenpark in de omgeving van Zeewolde. Er staan er veel meer, wat van Zeewolde de gemeente maakt met de meeste windmolens van Nederland. Ik leg ze graag vast, meestal als bijvangst, want ze horen bij het landschap. Maar voor fotografen die ze perse niet op de plaat willen is het een crime. Waar je ook aanlegt en wat je ook wilt vastleggen……..je ziet altijd molens. Maar alles went. Zo ook de vlek midden op bovenstaande foto. Is een regendruppel op de lens. Ik heb er de foto niet om afgekeurd, want het hoort bij de sfeer en bij fotograferen met slecht weer. Zo goed als de molens horen bij dit landschap.
Hier kwamen ze me bijvoorbeeld goed van pas in dat verder zo vlakke en kale landschap. Imposante wolkenpartijen zijn mooi om te fotograferen, maar ik heb er toch wel graag een blikvanger bij. Desnoods in de vorm van een formatie windturbines. Is dit een karakteristiek landschap of niet? Het zal nog geen touringcars met Japanners trekken, maar leg er een paar van die vreselijke bollenvelden voor en……wat niet is kan nog komen.
Het is alleen de vraag wat de buren aan de overkant van de randmeren van dit uitzicht vinden. Ik weet het antwoord denk ik wel, Van veraf zijn onze molens een stuk minder imposant. Komen ze zelfs wat rommelig over, die kleine mastjes die daar kris kras door elkaar staan verfromfraaien hun horizon wel een beetje. En hun land is zo vlak en kaal; ze ontkomen er niet aan om ernaar te te kijken.
En zeker als het gaat over het moment…….
….dat de zon alweer een tijdje onder is. Zelfs dan blijven ze zichtbaar voor de buren. Een hoog en weids schouwspel van knipperende lichtjes, wit en rood. Ik heb er helaas geen foto van. Een bron van ergernis voor campinghouders in de omgeving van Bunschoten-Spakenburg en aanleiding voor een permanent onderzoek naar …. wat de beste verlichting is om de molens mee te tooien.
Of de toeristen deze molens ooit zullen opzoeken? Geen idee. Je vindt ze mooi of lelijk; er lijkt geen tussenweg te zijn. Maar dat ze deel uitmaken van een typisch Nederlands landschap staat buiten kijf. Sommige mensen rijden liever vijftig kilometer om, om ze niet te hoeven zien. Terwijl anderen ze juist als een welkome afleiding zien in het verder zo monotone vlakke landschap.
O ja: en ze wekken ook nog schone energie op. 36 molens voor 90.000 huishoudens. Hoeveel uitstoot van een kolencentrale scheelt dat?
Maar ja, dat is een bijkomstigheid…..
Leuk verhaal. 2 nadelen.
1. trekt te veel subsidie weg en brengen niet genoeg rendement
2. horizonvervuiling. ze zijn spuuglelijk en lawaaiig
Dank Leo! Bezwaar 1 is een kwestie van hoe je het organiseert. Bezwaar 2 is tweeledig. 1: esthetiek is een kwestie van smaak. Wat voor de één een geweldige skyline is, is voor de ander bagger aan de horizon. 2: Lawaai moet je buiten de woongebieden plaatsen.
Het windrecht van de oude windmolens heeft vroeger ook heel wat conflicten gegeven.
Het zicht op de nieuwe windturbines geeft nu vergelijkbare conflicten.
Hopelijk kunnen we daar in de toekomst relativerend op terug kijken?
Zonnige groet,
Ach ja, die geschiedenis: schiet altijd weer in de herhaling. Ik hoop met je mee, maar voorspellen is lastig, zeker als het om de toekomst gaat ;-). Nu is het vooral een mooi of lelijk discussie. Eigenlijk net zo rationeel als het overheidsbeleid rond energiewinning, dat vooral over economische belangen gaat. Leuk trouwens dat je gereageerd hebt!
Tja zal ook een duit in het zakje doen. Op grote wijdse vlaktes en polders is het te doen.
Alleen als je op het strand naar zo,n park kijk bij Zandvoort en Bergen aan Zee dan vindt ik
het vervuiling als het zichtbaar is. Verder plaatsen van de kust schijnt meer te kosten
aan aanleg en onderhoud.
Mooie fotoreportage bij dit onderwerp Robert.
gr Jeff
Voor de kust op kunstmatige eilanden verwacht ik op en rondom het eiland allerlei nieuw leven.
Wellicht dat we daar later zelfs heel blij mee zijn.
Zonnige groet,
Kan ik met iets bij voorstellen Jeff, zeker als je bent opgegroeid in een kuststreek, zoals jij, en altijd vrij uitzicht hebt gehad.
Maar ik kan me ook voorstellen dat ze geplaatst worden op plekken waar niet te veel mensen op uitkijken, zoals bijvoorbeeld op de foto in mijn blog over de vuurtorenwachter van Hylekrog. En of ze lelijk zijn of vervuilend is voor ieder persoonlijk waar of niet waar.
En dank voor je compliment!
Pingback: Gekliefde kantklossen | De wereld in pixels….