Witte pauwentrots

Statig, duidelijk van stand en trots staat daar het beeld van een witte pauw , dat uitkijkt over de tuinen van de ‘witte pauwenburcht’ op het prachtige landgoed van Staverden. Een kasteel dat begin van de twintigste eeuw voor de vierde maal is herbouwd op een landgoed met stadsrechten, verkregen in de veertiende eeuw. Het enige dat de leenmannen die het kasteel bevolken moeten doen om die rechten te behouden is: witte pauwen houden en hun veren beschikbaar stellen aan leden van hoger gelegen kasten ter versiering van hun helmen. Destijds waren dat graven, tegenwoordig worden die veren jaarlijks aangeboden aan de commissaris van de koning in Gelderland, door leenmannen die met hun BV kantoor houden in één van de bijgebouwen van het kasteel en daarvoor ook nog per vierkante meter betalen. Wat voor helm de commissaris van de koning draagt weet ik niet. Ik weet alleen dat hij een prachtig allitererende naam heeft, die klinkt alsof hij al net zo lang stand houdt als de traditie van de witte pauwen op Staverden: Clemens Cornielje.

Maar die veren, let wel: die komen van ‘mutanten’. De Wikipedia kent alleen blauwe en groene pauwen en beschrijft de witte pauw als een mutant van de blauwe. Wie verder zoekt op het internet vindt elders een lemma , waarin de ‘ernstige fouten’ worden beschreven die de doorfok bij deze soort hebben veroorzaakt. Een pauwensoort met serieuze defecten in de skeletstructuur, in de kleur en soms ook in de ‘ruwe of beschadigde bevedering’. Zaak dus om voldoende pauwen te houden als je jaarlijks een aantal edelen wilt paaien met kwalitatief hoogstaande ‘vederen’ …ter versiering van hun helmen.

Overigens de pauwen bezocht en de oorzaak van ‘vederbeschadiging’ had ik al snel vastgesteld. Die mag genetisch bepaald zijn, maar niet in een groeiafwijking. Kort nadat ik mijn rug naar de beesten had gekeerd en ze in de veronderstelling waren onbespied te zijn, verdween hun statige trots en gebruikten ze al hun fierheid om elkaar als hysterische ruziezoekende viswijven – auw…auw….auw…- zoveel mogelijk te beschadigen….. Het mag dan de streng gelovige Veluwe zijn waar ze gehouden worden en waar ze in de regel vinden dat je met je tengels van de ‘schepping’ moet afblijven. Toch hebben ze tenminste éénmaal toegestaan dat de mens daar voor God speelde en zelf een wezen creëerde. Naar eigen evenbeeld zou je denken, als je het gedrag van deze dieren nader bekijkt. Misschien hebben ze er nu wel van geleerd dat je het scheppen van nieuw leven beter aan die vakman daarboven kunt overlaten….